هڪ درد ٻه ڪهاڻيون
“صاحب، ڪجهه ٿڃ منهنجي بکايل ٻچي لاءِ بچائجان…!”
هوءَ جيڪا پهرين ماءُ پوءِ عورت پر زماني جي نظر ۾ رنڊي هئي، تنهن التجا واري انداز ۾ هن کي چيو
هو جيڪو پهرين بگهڙ هو، پوءِ مرد پر زماني جي نظر ۾ رئيس…
……پر بگهڙ، ماءُ جي هڪ التجا به نه ٻڌي…
نه ڪي مرد عورت جي ڳالهه تي ڌيان ڌريو…
بس رئيس، رنڊي جي جسم کي ڇيڇاڙيندو رهيو…
ٻئي پاسي ماءُ جو ابهم ٻار…بک کان ڪيهاٽ ڪري روئندو رهيو!
02_
“صاحب، او صاحب! ٿوري ٿڃ منهنجي بکايل ٻچڙي لاءِ بچائجان…!”
هوءَ رنڊي جيڪا ماءُ به هئي تنهن ٻئي ٻانهون ڪلهن تي رکي ڇاتي لڪائيندي، صاحب کي دردمندانه التجا ڪئي…
صاحب، هڪ نظر ڪمري جو فرش تي ستل ابهم ڏانهن ڏسي، هٿن سان عورت جون ٻانهون هيٺ ڪيون ۽ ڪرت ۾ لڳي ويو…
پڪ سان هو ان ٻارڙي کان وڌيڪ بکيو هو…!!