ڪٿي ته ڀڃبو ٿڪ مسافر!!!!
آمريڪا بهادر جيڪو دنيا جو سپر پاور، پاڻ کي خدا کان پوءِ وڏي طاقت سمجهي ويٺو هو، جنهن هر ڪنهن کي پنهنجن پير هيٺيان ڪچلي اهو تاثر پئي ڏنو آهي ته هي طاقتور آهي. تنهن لاءِ هڪ ڏينهن اهڙو آيو جڏهن آمريڪا سميت پوري دنيا جون متيون مُنجهي پيون. هڪ اهڙو ملڪ جيڪو جنهن کي چاهي جيئاري، جنهن کي چاهي ماري. تنهن سپر پاور سان ڪنهن فولادي هٿن هٿ چراند ڪري اهو تاثر ڏنو ته سپر پاور صرف خدا آهي ۽ آمريڪا کي نيٺ خوشفهمي مان نڪرڻو پيو ته”سير مٿان سوا سير ويٺا آهن“ حملا کڻي ڪنهن به ڪيا هجن، ڪنهن جي به اشاري تي ٿيا هجن پر اهو آمريڪا سميت پوري دنيا کي به ضرور مڃڻو پوندو ته هيڏي وڏي جاسوسي نظام جو مالڪ چند فردن هٿان پنهنجي معيشت جو وڏو مرڪز تباهه ڪرائي ويٺو. خير اها ته هئي ماضي جي ڪٿا پر آمريڪا پڻ ڪجهه هفتن کان پنهنجن عزيز شهرين جي قيمتي جانين جي پلاند وٺڻ لاءِ جوابي ڪارروائي شروع ڪري ڇڏي آهي. پر پاڻ ڏسون ته جوابي ڪارروائي جو شڪار صرف ۽ صرف عوام ٿيو آهي ۽ هيستائين طالبان فوج جو وار به ونگو نه ٿيو آهي. افغانستان هڪ اهڙو خطو آهي جيڪو سدائين بک بدحالي ۽ جنگ جو نشانو پئي بڻجندو رهيو آهي. پوءِ سوويت يونين وارو زمانو هجي، مسلسل سالن کان افغانستان مٿان پهاڙ وانگر ڪرندڙ ڏڪار وارو وقت هجي يا هلندڙ زمان حال وارو دور هجي. سدائين افغانستاني عوام ڀوڳيو آهي. سدائين سور سٺا آهن، پر پوءِ به اهي افغاني لالا ڏکن کي لوڙهيندي بکن کي سهندي به پنهنجي اصولن کي برقرار رکندي پنهنجي قافلي کي ساڳي روايت سان ڌوڪيدا پيا اچن.
آمريڪا جيڪو هڪ سمجهدار ملڪ ٿيندي به ايڏي تڪڙ کان ڪيئن ڪم ورتائين! جبلن جي اوٽ ۾ رهندڙ انهن جبل جهڙيون اڏول ڇاتيون ۽ فولاد جهڙا مضبوط بازو رکندڙ ۽ جان جي پرواهه نه ڪندڙن جي چيلهه ۾ موت جي راند جي لاءِ ٻڌل سندري ۾ ايڏو تڪڙ ۾ ڪيئن هٿ وڌائين؟ آمريڪا جنهن سدائين ٻين جي ڪلهي تي بندوق رکي وار ڪيا آهن. سو ايڏي تڪڙ ۾ موت جي ميدان ۾ ڪيئن ڪاهي پيو؟ آمريڪا جيڪو ماضي کان چڱي ريت واقف آهي. جنهن کي چڱي طرح خبر آهي ته ماضي ۾ سويت يونين پڻ انهن افغاني پٺاڻن کي پهچي نه سگهيو. آخر ۾ پنهنجو الهه تلهه چٽ ڪري توبهه توبهه ڪري جند ڇڏايائين ته اهڙي پهاڙ سان ٽڪر کائڻ ڏاڍي گهاٽي جو سودو آهي. جي ڪڏهن آمريڪا اهو سوچي ٿو ته ماضي جي ڀيٽ ۾ هن وقت جديد هٿيار، ميزائل ۽ بم آهي ته اها وڏي غلطي آهي. آمريڪا کي انهن جي ڪيل ڪجهه هفتن جي ڪارروائي مان ئي سمجهي وڃڻ گهرجي ته اهي طالبان سان مهاڏو اٽڪائڻ جي پوزيشن ۾ ناهن، ڇاڪاڻ جو هيترن ڏينهن جي ڪارروائي ۾ جيڪڏهن نشانو بڻيا به آهن ته اهي به صرف عام شهري جيڪي اڳ ۾ ئي مسلسل ڏڪار، بک، بدحالي ۽ طالبان جي ڏاڍاين جي ڪري اڌ مئا ٿي چڪا آهن. جن کي مارڻ الٽو ناحق معصومن کي مارڻ جو الزام کڻڻ برابر آهي، باقي طالبان جو اهي ڪجهه به بگاڙي ناهن سگهيا ٻيو ته آمريڪا کي معاشي نقصان کانسواءِ هيستائين ڪجهه به پلئه نه پيو آهي. آمريڪا جيڪو بدلي جي جنون ۾ پنهنجون سڀ دفاعي قوتون صرف ۽ صرف طالبان ۽ پنهنجي ڪٽر دشمن اساما بن لادن کي مات ڏيڻ لاءِ استعمال ڪري رهيو آهي. هاڻ وري هوائي حملن کانپوءِ زميني جنگ جو آغاز ٿي چڪو آهي ته اهو آمريڪا کي اڳواٽ ئي سمجهڻ گهرجي ته افغاني گوريلا ويڙهه جا ماهر ليکيا و ڃن ٿا ۽ آمريڪي فوجي بلڪل ناتجربيڪار آهن. تنهن ڪري زميني جنگ ۾ آمريڪا کي صرف ناڪامي ۽ نقصان کانسواءِ ڪجهه به پلئه نه پوندو.
آمريڪا جنهن لاءِ هاڻي وري ٻيو مسئلو پيدا ٿي ويو آهي ته رمضان ۾ حملا بند ڪجن يا نه؟؟ڇاڪاڻ جو آمريڪا جنهن اسلامي ملڪن کان دهشتگردي کي روڪڻ لاءِ سندن ساٿ ڏيڻ لاءِ مدد طلبي هئي جنهن جو اسلامي ملڪن هاڪار ۾ جواب ڏنو ۽ هاڻي جڏهن اسلامي ملڪن رمضان ۾ حملا بند ڪرڻ جي گهر ڪئي آهي ته آمريڪا تي پڻ اهو لازمي ٿي پيو آهي ته سندس اتحادين کي مانائتي موٽ ڏيئي ۽ جي ڪڏهن آمريڪا ناڪار ۾ ڪنڌ لوڏيو ته سندس گهر ۾ باهه لڳندي ۽ اتحاد ۾ ٽوڙ پوندو. خير آمريڪا جيڪو پاڻ سپر پاور ٿو سڏائي جنهن کي ڪنهن اتحاد جي ضرورت ته ناهياهو صرف دنيا کي نمونو ڏيکارڻ لاءِ آهي ته ڏسو پوري دنيا دهشتگردي کي ڪچلڻ لاءِ اسان سان گڏ آهي. پر پوءِ به چوندا آهن ته جسم جي ننڍي کان ننڍي حصي کي ڌڪ لڳڻ سان تڪليف پوري جسم ۾ ٿيندي آهي، تنهن حساب سان آمريڪا کي نقصان ضرور ٿيندو ۽ آمريڪا کي به سوچڻ گهرجي ته هو دهشتگردي جي آڙ ۾ افغان عوام مٿان پرتشدد ڪارروايون بند ڪري ڪو متبادل حل ڳولي. هونئن به گرم لوهه کي ٿڌو لوهه ئي موڙيندو آهي. باقي جنگ ۾ آمريڪا کي اهي افغاني لالا سر جو جواب پٿر سان ئي ڏيندا. سو هاڻ ڏسون ٿا ته اهي جنگ جا مسافر ڪڏهن ۽ ڪٿي ٿا ٿڪ ڀڃن ۽ ڪڏهن ٿو امن جو سج نروار ٿئي.
روزانه تعمير سنڌ، حيدرآباد
7 نومبر، 2001