برما جي نام نهاد جهموري اڳواڻ آنگ سانگ سوچيءَ ڏانهن لکيل خط
سڄي عمر جهموريت لاءِ پاڻ پتوڙيندڙ جھموريت جي علمبردار راڻي! ڪهڙي اونهي ”اسرار “ ۾ گم آهين؟ اسان کي تنهنجو آواز کپي ٿو... هي سڏ توکي آئون ڪون ٿو ڪيان، پر تنهنجي ئي ديس مان دربدر ڪيل اُهي ”روهنگيا“ مسلمان رحم جي اپيل ڪندي رڙيون ڪري سڏن ٿا. جن جا معصوم ٻچڙا هيبتناڪ سامونڊي هوائن ۾ سيءَ مري رهيا آهن. جن جي آنڊن ۾ بي رحم بک ائين وٽ وجهي ٿي جئين برمودا ٽرائينگل ۾ پاڻي هلچل مچائي رهيو آهي! جن جي ميرن لٽن تي پيل ديس جي دز به اوڇنگارون ڏي ٿي، پر اوهان کي ڪوبه ادراڪ ناهي.! ڇا سڄي عمر انهي ”مهذب “ جهموريت جي لاءِ جهدوجد ڪئي آهي؟ جيڪڏهن ائين آهي ته پوءِ نه توتي ميار آھي ۽ نه ئي تنهنجي سياست معياري آهي.
آنگ سانگ! توکي برما جي صدارتي تخت طائوس کي حاصل ڪرڻ لاءِ ته وڏي ڳڻتي آهي، پر انهن بي گهر سامونڊين جي لاءِ ٻڙڪ به ٻاهر نٿي ڪڍين جن کي ڌرم جي آڙ ۾ بنا ڪنهن ڏوھ جي اهو چئي جلا وطن ڪيو پيو وڃي ته، توهان هتي جا آهيو ئي ڪونه؟ هاڻي توکي ۽ مذهبي جنونيت جي ور چڙهيل تنهنجي جنوني جنتا کي ڪير سمجهائي ته جن جون ست پيڙهيون انهي ئي سر زمين جي لحد ۾ لهي چڪيون آهن. جيڪي هن ديس جي مٽي سان وڏي محبت ڪن ٿا. جن جي روح جو رشتو ميانمار جي مٽي سان ”رلمل“ ٿي چڪو آهي. انهن کي ڌاريان چئي ڌڪارڻ وڏي بي وقوفي کانسواءِ ٻيو ڪجهه به ناهي. اهو ياد رکڻ گهرجي ته، اڄ جن کي هٿيار جي زور تي پنهنجا اجها ڇڏايا پيا وڃن. اُهي بي راھ روي جو شڪار ٿي ”بکايل شينهن بڻجي ويندا. “ ويڳاڻپ جي ور چڙهيل اهي شينهن جڏهن پنهنجا ڇنل هڙئي حق ”وياڄ سميت“ واپس وٺڻ لاءِ هٿ ۾ هٿيار کڻندا تڏهن توهان جهڙا ”جهموريت پسند “ رهنما ۽ توهان جا ” مهذب“ ملڪ خاص ڪري آمريڪا جا چهيتا انهن کي” آتنخواد “ جو لقب ڏيندا. ان دهشت جي باهه ۾ سڪن سان گڏ آلا به سڙندا. ان ڪري سٺو ان ۾ آهي ته ڪجهه ” ٿانءِ ۾ ڏوهجي“ پنهنجي ”ڀڪشو“ ڀائرن کي اهو” ڀيد “ سمجهايو جيڪو صديون اڳ اوهانجي ”پيشوا“ گوتم اوهان کي ڏنو هو. ” هنسا“ کي ڇڏي” اهسنا “ جي طرف عوام کي مائل ڪيو. عوام کي اهو احساس ڏياريو ته مسلمان به هن برما ديس جا وارث آهن اُهي به انسان آهن. اُنهن جا به جذبا آهن. جيڪي وطن جي مٽي لاءِ تڙپي رهيا آهن.
چاهي ٿو هرڻ واريءَ ڏي ورڻ
سمجهي ٿو سُٺو بک اُڃ ۾ مرڻ
پنهنجي ديس لاءِ واجهائيندي پرديس ۾ مري ويل ”کيئل داس فاني“ جي هنن لافاني سٽن جهڙا سڏڙا اوهان کي سُڻڻ ۾ ڇو نٿا اچن.؟
اڄ ڪنن ۾ ڪپهه هڻي سڪون جي ننڍ ستل آنگ سانگ!
جهموريت لاءِ اوهانجا ”ڀُوڪنمپ“ جهڙا ڀاشڻ ڪيڏانهن ويا؟ ميانمار جا رت هاڻا مارگ چون ٿا ته، توهان جي چپن تي ماٺ جا ڪلف سٺا نٿا لڳن. اُٿو هڪ آواز اُٿاريو... ان ظالم دنيا کي للڪار ڪري چئو ته ڪير آمريڪا جو ”ڪُتو“ ماري ٿو، ته اقوام متحده جي خيمي ۾ ڳڻتي جي سونامي اچي وڃي ٿي ۽ هيڏانهن هي لکين مسلمان دربدر ٿي رهيا آهن تڏهن به گڏيل قومن کي ”ڪو کيلي نه ڪو کُٽڪو“ آخر ائين مسلمانن سان ٻٽو رويو رکي، عالم آشڪار کي ڪهڙو پيغام ڏنو پيو وڃي.؟؟
فقط سنڌ جو ليکڪ امر