روشني جا پير، ميرا ٿي ويا
هر طرف آهن، انڌيرا ٿي ويا.
دلفريبي نيڻ، گهٽي ۾ ڏسي،
پاڪ اکڙين جا ته، پيرا ٿي ويا.
جاڳ آهي، جام آهي، تنهنڪري،
نيڻ ڳاڙها ڏس ته، جيرا ٿي ويا.
ڪانوَ ٿا ڏائڻ جيان ڦرندا رهن،
قيد هن معصوم، ڳيرا ٿي ويا.
درد جي آوي ۾، پچندي اي پرين،
راک سارا دل جا، ديرا ٿي ويا.
شاعري جي چنڊ، اُڀرڻ سان “وفا”،
سنڌ ۾ آهن، سويرا ٿي ويا.