وقت
ڦڙي ڦڙي وسي پئي
اسان جي روح جي مٿان
جسم هي پسي پيو
انگ انگ ٽُٽي پيو
سنڀاليون ڪيترو ڀلا
سمونڊ جذبن جو اندر
ڇلي پيو وڌي پيو
اڪيلا جيئون به ڪيترو
تو سوا او سانورا
اٻاڻڪا اڪيلڙا اويلڙا
اسان جي صبح به وئي
رنگين شام ٿي وڃي
اسان کان کسڪندي وري
ڊسمبر به ويو هليو
وڃي ٿي جنوري پرين
اسان جي تون اڪيلائي
دور جي ڪري سگهين
ته آءٌ گرم ساهه ڪيون
اسان جي روح ۾ رهي ٿي
اُڃ صدين جي پرين
انهي کي چپن سان وري
اُجهاميون اُجهاميون
اچين ته آءُ تون پرين
ورين ته واءُ ٿي پرين
اڃا ويو نه وقت آ
اڃا ويو نه وقت آ.