زندگي ريل پٽڙي ٿي وئي،
هر هنڌان هاءِ اُکڙي آ پئي.
درد سارا وڃي ٿي ڇاڻي اگر،
چاهه ۾ جي ملي ٿي هڪ چمي.
رات بدنام ڪيڏو ٿي وئي،
مسڪرائي ويو ڏينهن مون کي چئي.
سڀ ويا هاءِ تنها مون کي ڪري،
ياد تنهنجي پرين مون سان رهي.
تون وڃي ڇو اَنا تي آهين پڳو،
آدمي آن تون به اچ ٿورو لهي.
دوستي ۾ تير جهڙا لهجا اڃا،
ڪيترو ير دل “وفا” جي سهي.