سُرت
چون ٿا يار سڀ مون کي
سماجي سُرت ڪانهي ڪا
مڃان ٿو مان حقيقت آ
نه جنهن ۾ واڌ ڪا آهي
نه منهنجي سوچ سماجي آ
نه مان ماڻهو سماجي آن
ڪڇان ٿو مان اگر تن کان
چون ٿا دين ۾ ناهين
ڪڍي ايمان مان مون کي
ڪرڻ سنگسار چاهين ٿا
اهو هو ڇو نه ٿا سوچن
جو بُکيا ٻار ٿو ٺاهي
نه جن لئه ڪو ڳڀو آهي
نه جن لئه ڪو لٽو آهي
نه جن لئه ڪو اجهو آهي
جي انهن جو خدا آهي
خدا سو پاڻ ئي سوچي
سماجي سوچ سو ٺاهي
اسان لئه پيار جو پاڇو
چمين جي ڇانوَ ڪافي آ
اسان کي ڪانه ٿي گهرجي
سماجي سوچ جي پيڙا
وڃي او يار سمجهايو
اوهان پنهنجي ئي آقا کي
مڃي پنهنجي ئي هستي کي
خدا جي واسطي يارو
سماجي سُرت ڪا ڌاري.