مدن فقير
فقيري ويس اوڍي هو
اچن ٿا ڀٽ ڌڻي توڏي
خدا ڀي تن جي دلين کي
ذرو ڀي ڪونه ٿو لوڏي
اَنائن جا کڻي کوڙا
ڪنن کان هو انڌا ٻوڙا
نه ٿا دل کي دنبورو ڪن
نه ٿا ڪي آيتون سمجهن
نه ئي آڳنڌ تنهنجي جي
ٿڌيري هير کي پُرجهن
ڀٽن تان راڙ ايندڙ کي
ڪڏهن ڀي ڪونه ورنائين
پويتر ڀٽ ڌڻي تنهنجي
اچي ان آستاني تي
اڃا ڀي ڪونه ٿا سُڌرن
خودي جي خول مان نڪرن
ڏسين ٿو ڀٽ ڌڻي تون هي
سُڻي ٿو هو ڪراڙي ڀي
سڄي هن عُرس تنهنجي مان
ملي ٿو جو درس سڀني کي
اهو آفاقي جو آهي
رڳو نالي جي ماتر هي
اچي گيڙو پيا پائين
ڏسي هي ماجرا ساري
فقيري جو علم بردار
مدن ٿو ڪُنڊ ۾ روئي
پليتن جي اچڻ تي هو
سڄو آڳنڌ پيو ڌوئي.