سڦل زندگي
جواني عشق تنهنجي ۾
اڃا تائين جلي ٿي پئي
اچي تون عشق آتش کي
مٺي ماٺو ڪري وڃجان
چمي ڀاڪر ڀري وڃجان
نه پنهنجو تو ڪيو جانان
نه ڪنهن جا ٿي سگهيا آهيون
اسان کي مُرڪ پنهنجي ۾
سجايو ڪو نه تو جانان
اسان کي روح پنهنجي ۾
لڪايو ڪو نه تو جانان
سڏي پنهنجي تون نيڻن جي
پناهن ۾ رکين ها جي
اسان پنهنجي هي ڀانيون ها
سڦل پوءِ زندگي جانان.