پيار جو پنڇي سڏائين ٿو ميان،
پوءِ ڇو هي دل جلائين ٿو ميان.
راهه ساڳي پاڻ ٻنهي جي تو چيو،
پوءِ هٿ ڇڏائي ڇو رلائين ٿو ميان.
تو سوا ٿو روح ۾ ڪو ڪو چُڀي،
ساهه کي تون ڇو سڪائين ٿو ميان.
ساز پنهنجي پيار جا ساڳيا پرين،
تار دل جي سان وڄائين ٿو ميان.
سج وانگي پاڻ کي ظاهر ڪري،
عشق کي لوڪان لڪائين ٿو ميان.