صرف حاصل ڪرڻ جي تمنا
”سائين، ٻڌايو مان ڪئين ٿي لڳان؟“
ساحل ھن ڏي کن پل لاءِ نھار ڪندي چيو: ”واھ... واھ ...!“
ھِن چيس: ”بس واھ واھ ... ڪجهه ته چوندا ڪريو منهنجي پڇڻ کان بغير منهنجي زلفن جي تعريف صرف ٻه لفظ واھ واھ ...!؟“
ساحل وراڻيو: ” بابا پوءِ ڇا چوان...!؟“
اھو ٻڌي ھِن جي چھري تي اداسيءَ جون لھرون نمودار ٿيڻ لڳيون. سڄو چھرو ڏک وچان سرخي مائل ٿي ويس. جنهن اڃان به ھن جي سونهن کي وڌائي ڇڏيو. سوچڻ لڳي ته ھوءَ جتي به ويندي آهي، سڀ ھن جي وارن جي، ھن جي حُسن جي تمام گهڻي تعريف ڪندا آهن پر ھوءَ ايترو خوش ناهي ٿيندي. ھن کي صرف ئي صرف ساحل جي تعريف جي ضرورت آهي. انڪري جو ھُو ھِن جو محبوب آهي. ھيءَ دل جان سان اُن کي چاهي ٿي. ان سان بي پناهه عشق ٿي ڪري پر ان عشق ۾ اظهار جي اڳرائي هميشه ھن ئي ڪئي آهي جو سچي عشق جو انحصار اظهار تي مشتمل ھوندو آھي، عشق جي زبان ئي پنهنجي محبوب جي ھر شئي جي تعريف جو اظهار ڪرڻ آهي. ھِن ڏکياري آواز ۾ ساحل کي مخاطب ٿيندي چيو:
” منھنجا محبوب مونکي توهان کي حاصل ڪرڻ جي تمنا کان وڌيڪ توهان کي وڃائڻ جو خوف ٿيندو آهي.“
ساحل ورندي ڏيندي چيس ته: ”حاصل ڪرڻ ئي سڀ ڪجهه ھوندو آھي. اجايا دل ۾ وڃائڻ وارا وھم نه پال.“
ھن ساحل کان پڇيو: ”توهان الله جي اڳيان ڇو جھڪندا آھيون، نمازن ۾، سجدن ۾، دعائن ۾، انڪري جو توهان کي الله سان عشق آهي.“
ساحل جواب ڏنو: ” بيشڪ...!!!“
ھِن ساحل کي گھورندي چيو.
”ته پوءِ ان عشق ۾ حاصل ڪرڻ جي تمنا ۽ وڃائڻ جو خوف ھوندو اٿئي ۽ ان کي قائم رکڻ لاءِ، ھٿ مٿي کڻي پنهنجي عشق جي التجا جو اظهار ڪندا آهيو؟ ڇو....؟؟؟“
ساحل وراڻيو ته: ”رب کي راضي ڪرڻ لاءِ ٻيو ڪھڙو طريقو اختيار ڪيون...!!؟؟“
ھِن چيس: ”بلڪل صحيح ٿا چئو عشق الھامي ھجي يا انساني ان کي قائم رکڻ لاءِ اظهار تمام ضروري آهي. عشق جي رسي تمام وسيع ھوندي آھي ۽ اظهار ان کي ڳنڍيون ڏيندو آهي. ايئن اھا رسي ويجهو ايندي ويندي آهي.“
ساحل ھن ڏي ھڪ نھار ڪئي ۽ چيائيس:
”مان تنهنجو آهيان، تون منهنجي آھين، بس اھو ڪافي آهي ۽ روز روز ويٺو پنھنجي محبت جو اظهار ڪيان.“
اھو ٻڌي ھِن وراڻيو: ”نماز به روزانو ڇو پڙھندا آھيون؟ بس ھڪ ڏينھن پڙهي ڇڏيو ڪافي آهي، انڪري جو عشق کي حاصل ته ڪيو پر ان کي برقرار رکڻ لاءِ، هميشه قائم رکڻ لاءِ بار بار اظهار جي ضرورت ھوندي آھي.“
ھن ڪنڌ مٿي کڻي ساحل جي اکين ۾ غور سان ڏٺو جتي حاصل ڪرڻ جي تمنا ته ھئي، پر وڃائڻ جو، خوف نه ھو. اھو احساس ھن جي اندر کي جھوري رهيو هو.