ڪھاڻيون

سپنن جو پڌر

هن ڪتاب ۾ سينيئر توڙي جونيئر ستن ڪھاڻيڪارن پير عبيد راشدي، عين سحر، ياسمين چانڊيو، سرمد عباسي، مخدوم آسيہ قريشي، شھزاد سھتو ۽ آصف ڪالرو جون ڪھاڻيون شامل ڪيون ويون آھن. سڀني تخليقڪارن پنھنجي وت آهر ڪھاڻين سان خوب نڀايو آهي. ھي ڪتاب مختلف ليکڪن جي ڪھاڻين سبب ھڪ گلدستو لڳي رھيو آھي جنھن ۾ مختلف انداز، ٻولي ۽ ٽيڪنڪ سبب ڪھاڻين جو منفرد سواد ملي ٿو.

Title Cover of book سپنن جو پڌر

پيش امام

ٻاهر ڪاڙھو گرم جھولا لڳا ٿي، ھر ڪو گهرن اندر گرميءَ جي گھري ۽ سست ننڊ ۾ پيل هيو. موسم ۾ ويراني گهڻي هئي. نمون اداسين مان ھوا سان سور سلڻ لڳيون، پاڙي جي مسجد جو نھايت شريف پيش امام جيڪو پنج ئي وقت پابنديءَ ٻانگ به ڏيندو ھيو ۽ نماز به پڙھائيندو هو. انهيءَ سان ملڻ مسجد اندر ھر روز ھڪ ٻيو انهيءَ جھڙو مولانا ايندو ھيو سو به انهيءَ اڪيلي ۽ ويران وقت ويل... جڏهن ڳوٺ سڄو ٿڪ ۽ جھولن ڪاڙھي جي ڪري ڪچن ڪمرن توڙي پڪين ماڙين وارن گھرن ۾ منجهند جي ننڊ ۾ ھوندو ھو!! ھي پيش امام مسجد جي در وٽ انتظار ڪندو ھو ٻي پيش امام جو.
ھو گسائيندو ڪون ھو. ھر روز پابنديءَ سان انهيَ ويران وقت ۾ ايندو ضرور ھو ! ماڻهن کي خبر ڪون پئي، مسجد جون ڀتون شاھد ھيون.
ھي آيو.... ٻئي اندر ويا ..... مسجد جا در بند ٿيا .... مون اڱڻ مسجد جي تي لڳل ڪوسن جھولن کان پڇيو. ھنن ڪنن تي ھٿ رکي اکين مان ڳوڙھا ڪڍي ڏيکاريا. مان سمجهي ويس. گهڻي دير اڪيلائي ۾ اندر رھيا ۽ پري پري کان ٻانگون آيون ٻپھريءَ جون پئي آيون. در کليا .... کنھنڪر ٿي. آيل مھمان مولانا ڪپڙا صحيح ڪندو غسل خاني ڏانهن ويو. اندر ويٺل پيش امام نھايت شريف ، سلوار صحيح ڪري اٿيو ٻپھريءَ جي آذان ڏيڻ!
قرآن ويڙھيل شفاف ڪپڙن ۾ پيا رھيا، نکون وڇايل ھيون ۽ پھرين صف ۾ وڇايل نک جا گھنج ڪبيري گناھ جا شاھد ھيا. ماڻهن کي خبر ڪون پئي
مسجد جون ڀتون، در، دريون، مقدس ڪتاب شاھد ٿيا. ۽ مونکي ڪنهن جي ياد آيا ڪنهن جا ڏکوئيندڙ لفظ:
”اڪثر ملا تقريبن لوط جي قوم مان آهن“