پٿرن سان تشبيهه
دل چوندو ھُئي ڪجهه چوان پر نڙيء ۾ ڪنڊا چڀڻ لڳندا ھئا، دل خاموش ڏيئي وانگر وسامڻ شروع ٿي ويندي ھئي٠ اسان مندر جي اڳيان پھتاسين جتي ھُو ٽيوشن کان پوء مندر تي ويندي ھئي مان به ھن سان گڏ مندر اندر بيھي اتان جون اپسرائون پيو تڪيندو ھيس! ڪماري وري مونکان ھڪ ئي سوال ڪندي ھئي.
”رولاڪ تون مندر ته اچين ٿو پر تون مسلمان آھين، تنھنجو ايمان توکي روڪيندو ناھي؟ تون مونسان ڪرڀ ته ناھين ڪندو نه؟“
دل جي سمنڊ ۾ ھل چل مچي ڪنڌ ورائي اکين ۾َ ڏسندي چيم:
”مان ناستڪ آھيان! مان تصور جي پٿرن جو پوڄاري آھيان! مان ازل کان رولاڪ ٿي رليو آھيان٠ تڏھن آئون پنھنجي رولاڪين ۾ سڀني کي ھڪ ئي نظر سان ڏسندو آھيان، مونکي خبر آھي ڪنھن پٿر کي پوڄڻ ڪنھن جي تصور ۾ پاڻ کي رولاڪين جي پلصراط تي رلائڻ محبوب کي خدا ڪري مڃڻ وارو گناھ مون جھڙا رولاڪ ئي ڪري سگھن ٿا“
کلندي چيائين: ”رولاڪ توکي خدا کان ڊپ ناھي لڳندو؟“
مونکي ھن جي سوال تي کلَ آئي پر کلي نه سگھيس!
چيم: ”ڪماري! خدا ڪنھن جو؟ مسلمانن جو؟ يا ھندن جو؟ يا وري عيسائين جو؟“
ھن جي چھري تي اداسي ليئو پاتو۔ ڪجهه چئي نه سگھي خاموش رھي شايد ھن کي منھنجي جواب جي خبر ھُئي ھن ھلڻ لاءِ قدم اڳڀرو ڪيو۔
چيائين: ”رولاڪ! تنھنجون ڳالھيون تصور جي باز مثل آھن، جيڪي منھنجي روۡح واري چوزي کي جھٽي کڻي وڃن ٿيون،“
مون عجيب حيرت ۽ تجسس وچان ڏسندي چيم:
”ڪماري ! مونکي تنھنجي ان جملي جو مفھوم سمجهه ۾ نه آيو!!!“
ھوءَ تِکا قدم کڻي پنھنجي گھر ڏانھن وڌڻ لڳي، مان رولاڪين جي شھر ۾ روح جو قيدي ٿي ھلڻ لڳس، تڏھن مون پاڻ کي راھن جي پٿر سان تشبيهه ڏني٠ ڇو جو پٿر مضبوط ھُوندا آھن! ھنن کي ٺوڪر کائڻ جي عادت ٿي ويندي آھي! پٿرن کي زميني ۽ آسماني آفتن سان ڪوبه فرق ناھي پوندو.