من اندر مانڌاڻ
” ٻڌين ٿي، پاڻي پيار... ڪڏهن کان سڏيان پيو، ٻوڙي ٿي وئي آهين ڇا؟“
ھن ڊوڙي وڃي پاڻيءَ جو گلاس ڀري سندس کي ڏنو.
ھن جي من اندر مڌرتا جا گيت مڌم ٿيڻ لڳا. اھو ڏينهن ياد آيس پئي جڏهن ھن وڏيءَ عمر واري سان سندس نڪاح ٿيو. ڪيڏو نه رُني ۽ تڙپي ھئي پر ڪنهن ھن جي ڳالهه نه ٻڌي. ڪيتري ته ڪِرڀ ايندي ھئس ھن مان. پر زھر جو ڍڪ ڀري زندگيءَ کي گھلندي رهي پنھنجي مئل وجود سان. ڪيترا سال ان مرد سان سمھندي رهي، جنهن کي ھن ڪڏهن دل سان تسليم ئي نه ڪيو ھو. ھڪ ڏينھن ھن پاڙي جي ملياڻي کان پڇيو ھو ته:
” نڪاح جو مطلب ڇا آهي؟“
ھُن ٻڌايس ته: ”اسلامي طريقي سان مرد ۽ عورت جي رضامنديءَ سان ھڪ ٿيڻ.“
” پر منهنجي ته شادي ۾ منهنجي رضامندي ڪون ھئي ته ڇا اھو نڪاح قبول ٿيو...!؟“
ھن ملياڻي جيجي کان سوال پڇيو. تڏهن جيجيءَ ڪنڌ مٿي کڻي ھن جي اُداس نگاھن ۾ نھاري، وري ڪنڌ ھيٺ ڪيو ھو. هوءَ چپ چاپ اتان ھلي آئي هئي. پر اڄ ھن پاڻ ۾ ڪنهن جي وجود جي خوشبو محسوس ڪئي. ھيءَ ان مڌر ڌنن تي جھومڻ پئي چاهي، جيڪي ھن جي من اندر وڄي رھيون ھيون.