ڌرتتيءَ جو آ سفر، يار مگر هلڻو آ!
راھہ راھہ آهي پٿر، يار مگر هلڻو آ!
اکڙيون آگمبيون ۽ پير پِٿون ڀي ٿيندا،
اڌو اڌ ٿيندو اندر، يار مگر هلڻو آ!
آس احساس سان وشواس سان وڌنداسين،
يار مگر هلڻو آ!
باک جي ساک بہ کڻ، عشق جي هام بہ هڻ،
پاڻ منزل اکڙين مان پروڙينداسين،
ٽُٽندو نيٺ سحر، يار! مگر هلڻو آ!
پاڻ محفل ۾ بہ مقتل جون ڪيون ڳالھيون،
شاعري توڙي نثر، يار مگر هلڻو آ!
اک اک خواب سجيل، وِک وِک پٿر پٿريل،
دل ٻُسي، نيڻ ڪڪر، يار مگر هلڻو آ!
تون جي دل لاهيندين سج لھي ويندو، سو،
همسفر! ائين نہ ڪر، يار مگر هلڻو آ!
ڇو ٿو اُتساھہ لئہ اِتھاس ڏي واجهائين،
ڏس شھيدن جي قبر، يار مگر هلڻو آ!