هـــنئـي سين گهڻن ئي سـودي جي، ڪا سِر جي صـدا پر ڪــنھن نہ ڪئي!
۽ ســارا جــوڳـي رمتــا هـــا، انـــتھا پــر ڪــنھن نہ ڪـئي !
هــا دعـويـدار گهڻــا ئــي هــا، ۽ پـنھنـجـا يـار گهڻـا ئــي هــا،
اي چنڊ! اسان جي چاره گري ير، تنھنجي سوا پر ڪنھن ڪئي!
ڪيڏا تہ ڪشالا ڪاٽياسين، ۽ عشق جي نگريءَ پهتاسين،
هرشخص اَڀيچند جھڙو هو، سرمد جي پُڇا پر ڪنھن نہ ڪئي!
ڪنھن ابليسن جي وستيءَ ۾، هڪ شخص فرشتن جھڙو هو،
هُو پاڻ وفا جو پُتلو هو، هن ساڻ وفا پر ڪنھن نہ ڪئي !
هي پنھنجون خواهشون سُور بڻيون، ۽ سُور بڻي ناسور بڻيون،
هئاسين تہ اسان ڀي ويڄن وٽ، ڪا درد دوا پر ڪنھن نہ ڪئي!