شاعري

پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي

زبير سومري جي سنڌي ادب ۾ بنيادي سڃاڻپ هڪ شاعر واري آهي. پاڻ سنڌيءَ ٻوليءَ جي ڪلاسيڪل توڙي جديد صنفن-  بيت، وائي، سورٺو، گيت، غزل، ترائيل، هائيڪو، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ۽ ڏيڍوڻوـ سميت سمورين صنفن تي طبع آزمائي ڪئي آهي. خاص طور تي سنڌي بيت جي تخليق جي حوالي سان زبير سومرو، ھن وقت جي شاعرن ۾ اهم نالو آهي.

Title Cover of book پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي

ڏيڍ سِٽا

تعبير ڀٽائيءَ جي!
هيءَ سنڌ سموري آ،
تصوير ڀٽائيءَ جي!

ڇا پيار وڃايا هِن !
ٽَڪي جي انا خاطر،
تو يار وڃايا هِن !

ڪر پنھنجي وسِ مون کي!
دنيا جو ناهيان مان،
دنيا کان کسِ مون کي!

مون کي سِڪ لڳي آهي!
تون دلِ وئي آن کڻي،
مون اک ڀڳي آهي!

يا مون تي پتِ ڪر تون!
اچ اوڏي ٿي مون کي،
يا دل کي ڌَتِ ڪر تون!

برسات ڀڄائي ٿي!
هي مينھن ڪڻيون نہ وڻيون،
تنھنجي ياد ستائي ٿي!

تنھنجو ئي ٿيندس مان!
هُو چيٽ ۾ چئي ويو هو:
”اَسوءَ ۾ ايندس مان“!

”رابيل عليزا“ ڀي !
جند جان، اکين تارا،
۽ هاڻي وري ”وريشا“ ڀي!

هر حال ۾ سچي هُئيئنءَ !
ٿي مون سان حساب ڪرين ؟
تون تہ ميٿ ۾ ڪچي هئيئنءَ !

ڪڪرن جون قطارون هِن!
هڪ مينھوڳي آهي،
ٻيو تنھنجون پچارون هن!

تڪرار ڪبو ناهي!
هڪ چانھہ ٻيو چميءَ کان،
انڪار ڪبو ناهي!

هيءَ ڪھڙي آ ڪايا؟
رت دانگيءَ تي نہ وري،
رشتا بہ ڪم نہ آيا!

هيءَ ڪھڙي آ ڪايا!
انسان لئہ سڀڪجهہ،
آ بڻجي وئي مايا!

ڏاهپ تہ نہ ڏَس مون کي،
وِجهہ ڌوڙ دليلن کي،
پرچاءِ تون بس مون کي!

ڇا دل کڻي وئي آن؟
منھنجي مٺڙي راڻي،
ڇو رُسڻي ٿي پئي آن!

سا رات بنا چنڊ جي!
مون ائين گذاري آ،
جيئن چانھہ بنا کنڊ جي!

ها ڪونہ ٻڌايا سي!
دُکندا ئي رهيا دل ۾،
اسان درد لڪايا سي!

ڪَرڪي پئي ڪونج پريان!
تنھنجي ياد ستايو آ،
هاءِ مان ڪيئن ڪريان!

اچ سرنھن ڦلاريو آ!
تو تانگهه ۾ پَيھي تي،
مون ڏينھن گذاريو آ!

اچ سرنھن ڦلاريو آ!
مون پارن ۾ توکي،
هڪ پل نہ وساريو آ!

اچ سرنھن ڦلاريو آ!
هن وِلھہ سياري ۾،
مون پاڻ اُٻاريو آ!

اچ سرنھن ڦلاريو آ!
هِن رُت ۾ توبن منَ،
مون ڪيئن گذاريو آ!

ٻوڙي وئي سڀ ٻوڏ !
ماروئڙن جي انگ تي
گنجي ۽ گوڏ !