پنجڪڙونظم
پنھنجي اڳلي پراڻي ڏٺي ڊائري
توکي ارپيل ۽ توتي ڪيل شاعري
پوءِ ماضيءَ جا ترورا ٿو ڏسان
منھنجون پِنبڻيون پُسيون مان ٿو مرڪي ڏيان !
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
آ نما شام ٿي ۽ جهڙالي بہ ٿي،
پل ۾ مرڪيا چپ، اک آلي بہ ٿي،
مان اڃايل چپن کي ٿو سُرڪي ڏيان!
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
سنڌ ورسٽيءَ ۾ وڻ تي ٻہ نالا ڏٺا،
پوءِ پنھنجا ئي مون نيڻ آلا ڏٺا،
پاڻ کان ٿو پڇان ” هاڻ ڪيئن ٿو جيئان“!
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
منھنجون پِنبڻيون پُسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
ياد آيو اُمالڪ اُهو پل پرين،
مون چپن جي اڳيان تنھنجو هو ڳل پرين،
ننڍڙي ٿڦڪي هڻي تو چيو ”هل ڪِنا !“
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
تنھنجي ٻانھن جي راهُن ۾ ڀٽڪيو هيس،
تنھنجي زلفن جي ڪُلفن ۾ اٽڪيو هيس،
چيچ ۾ چڪ پائي ٿو موٽي اچان!
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
منھنجي وارن ۾ وکريون تنھنجون آڱريون،
تنھنجي ويڻيءَ جي گجري ۾ منھنجون اکيون،
تنھنجي جهوليءَ ۾ ڪيئن ننڊ ٿو ڪيان!
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!