شاعري

پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي

زبير سومري جي سنڌي ادب ۾ بنيادي سڃاڻپ هڪ شاعر واري آهي. پاڻ سنڌيءَ ٻوليءَ جي ڪلاسيڪل توڙي جديد صنفن-  بيت، وائي، سورٺو، گيت، غزل، ترائيل، هائيڪو، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ۽ ڏيڍوڻوـ سميت سمورين صنفن تي طبع آزمائي ڪئي آهي. خاص طور تي سنڌي بيت جي تخليق جي حوالي سان زبير سومرو، ھن وقت جي شاعرن ۾ اهم نالو آهي.

Title Cover of book پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي

پنجڪڙونظم

منھنجون پِنبڻيون پُسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
پنھنجي اڳلي پراڻي ڏٺي ڊائري
توکي ارپيل ۽ توتي ڪيل شاعري
پوءِ ماضيءَ جا ترورا ٿو ڏسان
منھنجون پِنبڻيون پُسيون مان ٿو مرڪي ڏيان !

منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
آ نما شام ٿي ۽ جهڙالي بہ ٿي،
پل ۾ مرڪيا چپ، اک آلي بہ ٿي،
مان اڃايل چپن کي ٿو سُرڪي ڏيان!
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!

منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
سنڌ ورسٽيءَ ۾ وڻ تي ٻہ نالا ڏٺا،
پوءِ پنھنجا ئي مون نيڻ آلا ڏٺا،
پاڻ کان ٿو پڇان ” هاڻ ڪيئن ٿو جيئان“!
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!

منھنجون پِنبڻيون پُسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
ياد آيو اُمالڪ اُهو پل پرين،
مون چپن جي اڳيان تنھنجو هو ڳل پرين،
ننڍڙي ٿڦڪي هڻي تو چيو ”هل ڪِنا !“
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!

منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
تنھنجي ٻانھن جي راهُن ۾ ڀٽڪيو هيس،
تنھنجي زلفن جي ڪُلفن ۾ اٽڪيو هيس،
چيچ ۾ چڪ پائي ٿو موٽي اچان!
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!

منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!
منھنجي وارن ۾ وکريون تنھنجون آڱريون،
تنھنجي ويڻيءَ جي گجري ۾ منھنجون اکيون،
تنھنجي جهوليءَ ۾ ڪيئن ننڊ ٿو ڪيان!
منھنجون پِنبڻيون پسيون مان ٿو مرڪي ڏيان!