اين جي او
ڪھاڻيون، مقالا ۽ مضمون لکندو هيس
ادبي سنگت جي گڏجاڻين ۾ ويندو هيس
”سنڌي ٻولي _ قومي ٻولي“ جا
پُرجوش نعرا هڻندو هيس
”سَن“ تہ شايد ئي ڪڏهن گُسايو هجي
مطالعا، بحث، ڪچھريون
مشاعرا، ادبي ميڙاڪا، سياسي جلسا
”فلاڻي ٻهڳُڻي شاعر سان شام“
”فلاڻي برک نامياري اديب دانشور جي
ڪتاب جي مھورت“...
اسان سڀئي ڪارڪن هوندا هئاسي
بنا معاوضي، چوويھہ ڪلاڪ ڪارڪن !
بس ڪارڪن...
وڏيون گاڏيون، وڏا بنگلا، وڏا ماڻھو
رڳو رستن تي ڏسندا هياسي
۽ هاڻي...
مان هڪ اين جي او ۾ پروگرام مينيجر آهيان
منھنجي آفس ۾ مون سان ملڻ لاءِ
ماڻھن جي قطار هوندي آهي
جن سان سندن وزٽنگ ڪارڊ موڪلڻ کان سواءِ
مان نہ ملندو آهيان
هاڻي مان منٽس آف ميٽنگ لکندو آهيان
ڊونرس لاءِ پروپوزلس ۽ رپورٽس لکندو آهيان
انگريزي بہ ڳالھائيندو آهيان
پريزنٽيشنز ڏيڻ جو ماهر آهيان
جن ۾ غريب ماڻھن جي غربت، بدحالي ۽ بيوسي
جا فوٽو هوندا آهن،
سوشل موبلائزيشن، وومين ايمپاورمينٽ،
سسٽين ايبل ڊيولپمينٽ، پاورٽي رڊڪشن
جينڊر ايڪُئلٽي ۽ اهڙن ڪيترن جديد موضوعن تي
تي فائيو اسٽار هوٽلن ۾ سيشنز وٺندو آهيان
ان لاءِ مون کي ايترا پئسا ملندا آهن
جنھن مان ڪنھن غريب شاعر جو ڪتاب ڇپجي وڃي
ثقافت کاتي ڏانھن واجهائيندڙ
ڪنھن مسڪين اديب جو علاج ٿي پئي
ڪڏهن ڪڏهن اخبارن پراڻن يارن جون
خبرون پڙهندو آهيان
سوچيندو آهيان : ”مار، اڃا لڳا پيا آهن، چريا !“
سنڌ، سنڌيت، قومي تحريڪ، ادب،
تاريخ، سنڌ ڪاز...
انھن سڀني شين کي مدي خارج سمجهندو آهيان
ان تي هاڻي ڳالھائڻ بہ وقت جو زيان سمجهندو آهيان
پروگرامن ۾ ويندو آهيان،
پر مينيُو ۽ وينيُو ڏسي پوءِ !
مان هاڻي ڪو مقالا نويس، ڪو مقرر،
ڪو شاعر ٻاعر ناهيان
مان هاڻي ڪنسلٽنٽ آهيان
رِسورس پرسن آهيان
مان هاڻي ترقي ڪئي آهي !
مان اين جي او ۾ ڪم ڪندو آهيان !