هٿ ريکائون
ڪنھن داناءَ جوتشيءَ
سندر سياڻي، ڳاڙهي ڳٽول
غريب ڳوٺاڻيءَ جو
هٿ ڏٺوــ
”تون تہ وڏي ڌياڻي،
راڄ راڻي ٿينديئن!
تون تہ محل جي شھزادي بڻبيئنءَ“
غريب نينگريءَ جي چپن تي مرڪ تري آئي
۽ اکين ۾ چمڪ،
چوڻ لڳي ـ
”سچي... !
اِهو منھنجي هٿن ۾ لکيل آهي بابا ؟“
”هائو چري، هٿ ريکائون
سڀ ڪجهہ ڏسينديون آهن “
۽ پوءِ ٻئي ڏينھن
ڪُتر ڪندي مشين ۾
هُن جا هٿ ڪپجي ويا ...