ڪيستائين مري مري جيئان!
آءُ هيڪر تہ مان وري جيئان!
نيڻ تنھنجا نہ سيڻ ٿيا منھنجا،
ويڻ سان ميڻ جئن ڳري جيئان!
موت ڀرپور شل نصيب ٿئي،
مان حياتي ٿو سرسري جيئان!
آءُ جيئڻ ۾ ڪجهہ اچي جيون،
ڪيترو ديپ جان ٻري جيئان!
شاعري
پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي
زبير سومري جي سنڌي ادب ۾ بنيادي سڃاڻپ هڪ شاعر واري آهي. پاڻ سنڌيءَ ٻوليءَ جي ڪلاسيڪل توڙي جديد صنفن- بيت، وائي، سورٺو، گيت، غزل، ترائيل، هائيڪو، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ۽ ڏيڍوڻوـ سميت سمورين صنفن تي طبع آزمائي ڪئي آهي. خاص طور تي سنڌي بيت جي تخليق جي حوالي سان زبير سومرو، ھن وقت جي شاعرن ۾ اهم نالو آهي.
- 4.5/5.0
- 30
- 11
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- زبير سومرو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- حق ۽ واسطا ليکڪ وٽ محفوظ
- ارپــنا
- تعارف
- تــون جــي ٻــريـن واءُ ۾: امــداد حــسيـني
- شڪارپور سُتي ناهي: عبدالواحد آريسر
- دردن جي ڪٿا تہ درد وارو ئي لکندو: حليم باغي
- وفا ناٿن شاهي
- بيت، دوها
- بيت
- دوها
- وايون
- سڄڻن جا در !
- اُڏري وينداسين !
- مان ۽ منھنجو من !
- دوکا ڏينداسين!
- سوچيندو هان تنھنجي آڏو،
- نيڻن جا ڇپر،
- ير پاڻ ۾ ويٺا هون!
- کِلن کِجڪن ٿيون،
- گيت
- ٽارئين ڳاڙها گُل ٽِڙيا!
- جهڄُ نہ منڙا، روءُ نه!
- جڏهن تارا چِٽا چمڪن
- غزل
- هوائن سان نبرڻو آ، اڃا ڏيئي کي ٻرڻو آ
- ٿڪجي چڳن ۾ چِلوليءَ جي چاندنيون سُتيون!
- ۽ برفن جي ٽُڪرن تي ٽانڊا رکو ٿا،
- اَنا جي شھر مان نڪرون، تہ ڪجهہ اڳتي وڌون سائين!
- هجر ڪونھي وصال ڪونھي ڪو!
- پکين ڳايو، گُلن مُرڪيو، اُڀن تي ڇَمر ڇايا،
- ڌرتتيءَ جو آ سفر، يار مگر هلڻو آ!
- حُسن تي شاعري لُٽائي سي!
- عاشقي ائين ڀي آزمائي ٿي!
- زندگي اُڪلائجي، ٻيو ڇاڪجي؟
- درد هاڻي وڻڻ لڳو آهي!
- ڪنوارپ جي پھرئين پھر جي ڪھاڻي!
- عاشقيءَ جي اُماس ٿيندي وئي!
- شھر بيزار هو اڳي ئي ۽،
- دل بہ ڪا درد جي دري آهي!
- تنھنجي روڪڻ جي باوجود مون کي
- دنيا جي ڪنڊ ڪڙڇ کي ڇاڇولجي،
- رُت گگَن تي چپَ رکي ٿي!
- هــوا بـدمـست ڪيـئن ٿـي آ، فـضا بيتـاب ڇـو آهـي!
- تاريخن تي،تھذيبن تي، تعذيرن تي سنڌ سوچي ٿي!
- ملنـدا رهـيا عـذاب، اکــيـون تـڙپـنـديـون رهـيـون
- تو سوا تڪرار ٿيندي ٿي وڃي!
- ڌوڙ سفر جي ڇاڻي، توڏي آياسي
- برف جھڙي يا باھہ جھڙي هئي!
- هـــنئـي سين گهڻن ئي سـودي جي، ڪا سِر جي صـدا پر ڪــنھن نہ ڪئي!
- هِن زندگيءَ جي رِڻ ۾، مان ٿو فرار ڳوليان،
- ڌُنڌلو ڌُنڌلو منظر ٿيندو ٿو وڃي!
- دور جي دزَ ڌُوڙ مان نڪري هلون!
- ڏاهي ڪنھن داناءَ سان ويچارجي!
- ڪيستائين مري مري جيئان!
- حسن هُن جو جمال آ يارو !
- لڙڪ هي ڪنھن بي وڙي وانگي هُيا !
- نظم
- ڏيئو ٻار
- اسان جو دور
- هاءِ هرجائي سودائي رُسڻا پرين!
- شڪارپور اداس آ !
- هاءِ پريتم سنڌ جھڙو !
- اسان تي اوهان جو سحر ٿي وڃي ٿو
- اها وڇوڙي جي بارش آ
- ڪمال جي دلڪشي رکيل آ
- آزاد نظم
- سنڌ جي راڻي
- ها پر، خواهش،خواهش آهي!
- من کاجوراهو جي مندر ۾
- تون، مان ۽ سنڌ !
- هڪ قومي ڪارڪن جو محبوبا ڏانھن خط
- سرحدن جي سور کا آشنا ماڻھو
- ۽ هوءَ سرائيڪي ڏوهيڙي جھڙي ڇوڪري !
- جي ايم سيد ! تنھنجو خواب
- مگر ماٺ آهي
- چنڊ ڪنھن جوآهي؟
- مان ئي تنھنجي آرسي هان!
- دنيا کي ڪو داني گهرجي
- مان مري ويو آهيان
- نثري نظم
- پورهيت ٻار جي مُرڪ جھڙي زندگي!
- زندگيءَ جو خوبصورت گيت!
- جي سڪ لڳي
- برٿ ڊي
- گذارو
- ماني
- سنڌ راڻي، تون اداس نہ ٿيندي ڪر!
- منھنجو نظم
- منافقن لاءِ هڪ نظم
- چريو
- ٻار
- منھنجو نظم جيئي ٿو
- هٿ ريکائون
- اي کجين جي شھر جي ڇوڪري!
- جيجل امڙ
- جان جان !
- پوءِ توهان ايڏي ايڏي
- جان جان !
- چنڊ ماما
- ٽي ويءَ تي خبرون ڏسندي؛
- گهوٽ ڪنوار
- اين جي او
- هائيڪا، ڏيڍ سِٽا، پنجڪڙا، ترائيل
- هائيڪا
- ڏيڍ سِٽا
- پنجڪڙا
- پنجڪڙونظم
- ترائيل
آءُ هيڪر تہ مان وري جيئان!
نيڻ تنھنجا نہ سيڻ ٿيا منھنجا،
ويڻ سان ميڻ جئن ڳري جيئان!
موت ڀرپور شل نصيب ٿئي،
مان حياتي ٿو سرسري جيئان!
آءُ جيئڻ ۾ ڪجهہ اچي جيون،
ڪيترو ديپ جان ٻري جيئان!