شاعري

پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي

زبير سومري جي سنڌي ادب ۾ بنيادي سڃاڻپ هڪ شاعر واري آهي. پاڻ سنڌيءَ ٻوليءَ جي ڪلاسيڪل توڙي جديد صنفن-  بيت، وائي، سورٺو، گيت، غزل، ترائيل، هائيڪو، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ۽ ڏيڍوڻوـ سميت سمورين صنفن تي طبع آزمائي ڪئي آهي. خاص طور تي سنڌي بيت جي تخليق جي حوالي سان زبير سومرو، ھن وقت جي شاعرن ۾ اهم نالو آهي.

Title Cover of book پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي

اسان تي اوهان جو سحر ٿي وڃي ٿو

جڏهن شام چوڏس اداسي پکيڙي
۽ سانجهي سڳنڌون سموهي سهيڙي
جڏهن سرد راتين ۾ درد پڄري
لڱن جي پو لوءَ لوءَ مان سِسڙاٽ اُڀري
تڏهن بُت بيجان بڻجي وڃي ٿو
۽ درد چادر ٿي تڻجي وڃي ٿو
۽ پل سمورا پٿر ٿي وڃن ٿا
تڏهن ڪو انوکو قھر ٿي وڃي ٿو
اسان تي اوهان جو سحر ٿي وڃي ٿو!

جڏهن ڀي گلابن تي ڳاڙهاڻ نکري
۽ ڀنڀورڙين تي جواني چڙهي جي
ڇُھي پوپٽن کي فضا گنگنائي
کجين جي قدن کي هوا آزمائي
جڏهن ياد ڪائي اکين کي ڀِڄائي
اسان وسوسن ۾ پوءِ وٺجي وڃون ٿا
اسان وهم کان يار ڪکجي وڃون ٿا
مگر نيڻ پنھنجا ڪڪر ٿي وڃن ٿا
۽ مُنڊجي وڃون ٿا، ہھر ٿي وڃي ٿو
اسان تي اوهان جو سحر ٿي وڃي ٿو!

پرين يا تہ منھنجن تون لڙڪن تي پت ڪر
يا کيچل ڪندڙ پنھنجي نيڻن کي ڌت ڪر
ستارن جي جهرمِر تہ ماري وجهي ٿي
۽ يادن جي ڪِر ڪِر تہ ماري وجهي ٿي
ڀنڀڙ نيٺ ٿيندي، جا دُونھين دکي ٿي
ها لھجي تنھنجي مان جدائي کُکي ٿي
چيل اڻ چيل لفظ اڱر ٿي وڃن ٿا
صديءَ جو پوءِ هڪڙو پھر ٿي وڃي ٿو
اسان تي اوهان جو سحر ٿي وڃي ٿو!