شاعري

پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي

زبير سومري جي سنڌي ادب ۾ بنيادي سڃاڻپ هڪ شاعر واري آهي. پاڻ سنڌيءَ ٻوليءَ جي ڪلاسيڪل توڙي جديد صنفن-  بيت، وائي، سورٺو، گيت، غزل، ترائيل، هائيڪو، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ۽ ڏيڍوڻوـ سميت سمورين صنفن تي طبع آزمائي ڪئي آهي. خاص طور تي سنڌي بيت جي تخليق جي حوالي سان زبير سومرو، ھن وقت جي شاعرن ۾ اهم نالو آهي.

Title Cover of book پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي

ڏيئو ٻار

(The Universal Message)


ڏيئو ٻار !
ڏيئو ٻار !

وستي وستي، نگري نگري
اڇا ڪارا، ڪوجها سارا
ڪنھن کي ڪو نہ وسار …
ڏيئو ٻار !

هُو جي ڀٽڪيو، آهي اٽڪيو
هُن جي ٻولي، هُن جي ٽولي
ڇڏ ويچار، اکيون ڌار …
ڏيئو ٻار !
اُڃيارن جي اُڃ اُجهاءِ
بُکيارن جي بُک مٽاءِ
کول ڳنڍ سڀ سان ونڊ
غم خوشي ۽ پيار …
ڏيئو ٻار!

اُڀ جي هيٺيان جو ڪجهہ آهي
تنھنجو آهي، منھنجو آهي
سڀئي سڀ جا ساٿي آهيون
هڪڙي گهر جا ڀاتي آهيون
تون سڀن جو ٿيءُ آڌار...
ڏيئو ٻار !
ڪائنات آ قديم
۽ انسان آعظيم
ڪائنات جي قدامت
۽ انسان جي تہ عظمت
کي نہ ڪر شرمسار...
ڏيئو ٻار !

ڪو بہ اسان جو باندي ناهي
ڪو بہ اسان جو قيدي ناهي
ٽوڙ سمورا بندي خانا
ڇِنُ سمورا ڄار...
ڏيئو ٻار !

انسانيت جوعَلم اسان وٽ
هٿ هٿ ۾ آ قلم اسان وٽ
ڪو بہ اسان وٽ ماپو ناهي
ڪنھن بہ طرح جوڇاپو ناهي
ناهي اسان وٽ ڪوئي تير
ڪا ترار، ڪو هٿيار...
ڏيئو ٻار !
ڏيئو ٻار !