شاعري

پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي

زبير سومري جي سنڌي ادب ۾ بنيادي سڃاڻپ هڪ شاعر واري آهي. پاڻ سنڌيءَ ٻوليءَ جي ڪلاسيڪل توڙي جديد صنفن-  بيت، وائي، سورٺو، گيت، غزل، ترائيل، هائيڪو، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ۽ ڏيڍوڻوـ سميت سمورين صنفن تي طبع آزمائي ڪئي آهي. خاص طور تي سنڌي بيت جي تخليق جي حوالي سان زبير سومرو، ھن وقت جي شاعرن ۾ اهم نالو آهي.

Title Cover of book پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي

پنجڪڙا

پاڻ وهم ۾ وٺجي ويا هون،
ڇا تہ ستارن ميلو آهي
پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آهي
وسوسن ۾ منڊجي ويا هون
پاڻ وهم ۾ وٺجي ويا هون،

لفظ سوداوَ ۾ ٻُڏل آهن،
شاعري وِسوسا وڌائي ٿي!
ضبط کي ڄڻ تہ آزمائي ٿي،
درد ڪنھن گهاوَ ۾ ٻُڏل آهن!
لفظ سوداوَ ۾ ٻُڏل آهن!

مان اجايو ٿو وِسوسا پاليان
ڳالھہ دل جي نہ آ، ڀرم جي آ،
جيڪو پرچي نہ تنھن شرم جي آ
ڪيسين هن زندگيءَ سان جاليان،
مان اجايو ٿو وسوسا پاليان!

رات لاڪون لڳي آ بيتابي،
شام لاڪون رڳو اداسي آ!
دل ۾ اُڻ تُڻ الائي ڇاجي آ؟
عمرِ لاڪون آ هيءَ بيچيني،
رات لاڪون لڳي آ بيتابي!

جهنڊن جيان پوءِ روشنيون ڀي سُرخ ٿي ويون!
شھيد! تنھنجي خون سان جڏهن ٻريا ڏيئا!
۽ تيل وانگي رت سان اسان ڀريا ڏيئا،
پوءِ موسمون بہ مقتلن جي شام تي پيون!
جهنڊن جيان پوءِ روشنيون ڀي سُرخ ٿي ويون!