جيجل امڙ
او منھنجي جيجل امان !
منھنجي موت کان اڳ
منھنجي هڪڙي آس ضرور
پوري ڪجانءِ !
هي منھنجا چپ ڪپي
پنھنجي مقدس جُتيءَ ۾ رکي ڇڏجانءِ
تہ جيئن مان مرڻ کانپوءِ به
تنھنجا پير چمندو رهان
جنت کي چمندو رهان !
شاعري
پوءِ بہ چنڊ اڪيلو آھي
زبير سومري جي سنڌي ادب ۾ بنيادي سڃاڻپ هڪ شاعر واري آهي. پاڻ سنڌيءَ ٻوليءَ جي ڪلاسيڪل توڙي جديد صنفن- بيت، وائي، سورٺو، گيت، غزل، ترائيل، هائيڪو، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ۽ ڏيڍوڻوـ سميت سمورين صنفن تي طبع آزمائي ڪئي آهي. خاص طور تي سنڌي بيت جي تخليق جي حوالي سان زبير سومرو، ھن وقت جي شاعرن ۾ اهم نالو آهي.
- 4.5/5.0
- 30
- 11
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- زبير سومرو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- حق ۽ واسطا ليکڪ وٽ محفوظ
- ارپــنا
- تعارف
- تــون جــي ٻــريـن واءُ ۾: امــداد حــسيـني
- شڪارپور سُتي ناهي: عبدالواحد آريسر
- دردن جي ڪٿا تہ درد وارو ئي لکندو: حليم باغي
- وفا ناٿن شاهي
- بيت، دوها
- بيت
- دوها
- وايون
- سڄڻن جا در !
- اُڏري وينداسين !
- مان ۽ منھنجو من !
- دوکا ڏينداسين!
- سوچيندو هان تنھنجي آڏو،
- نيڻن جا ڇپر،
- ير پاڻ ۾ ويٺا هون!
- کِلن کِجڪن ٿيون،
- گيت
- ٽارئين ڳاڙها گُل ٽِڙيا!
- جهڄُ نہ منڙا، روءُ نه!
- جڏهن تارا چِٽا چمڪن
- غزل
- هوائن سان نبرڻو آ، اڃا ڏيئي کي ٻرڻو آ
- ٿڪجي چڳن ۾ چِلوليءَ جي چاندنيون سُتيون!
- ۽ برفن جي ٽُڪرن تي ٽانڊا رکو ٿا،
- اَنا جي شھر مان نڪرون، تہ ڪجهہ اڳتي وڌون سائين!
- هجر ڪونھي وصال ڪونھي ڪو!
- پکين ڳايو، گُلن مُرڪيو، اُڀن تي ڇَمر ڇايا،
- ڌرتتيءَ جو آ سفر، يار مگر هلڻو آ!
- حُسن تي شاعري لُٽائي سي!
- عاشقي ائين ڀي آزمائي ٿي!
- زندگي اُڪلائجي، ٻيو ڇاڪجي؟
- درد هاڻي وڻڻ لڳو آهي!
- ڪنوارپ جي پھرئين پھر جي ڪھاڻي!
- عاشقيءَ جي اُماس ٿيندي وئي!
- شھر بيزار هو اڳي ئي ۽،
- دل بہ ڪا درد جي دري آهي!
- تنھنجي روڪڻ جي باوجود مون کي
- دنيا جي ڪنڊ ڪڙڇ کي ڇاڇولجي،
- رُت گگَن تي چپَ رکي ٿي!
- هــوا بـدمـست ڪيـئن ٿـي آ، فـضا بيتـاب ڇـو آهـي!
- تاريخن تي،تھذيبن تي، تعذيرن تي سنڌ سوچي ٿي!
- ملنـدا رهـيا عـذاب، اکــيـون تـڙپـنـديـون رهـيـون
- تو سوا تڪرار ٿيندي ٿي وڃي!
- ڌوڙ سفر جي ڇاڻي، توڏي آياسي
- برف جھڙي يا باھہ جھڙي هئي!
- هـــنئـي سين گهڻن ئي سـودي جي، ڪا سِر جي صـدا پر ڪــنھن نہ ڪئي!
- هِن زندگيءَ جي رِڻ ۾، مان ٿو فرار ڳوليان،
- ڌُنڌلو ڌُنڌلو منظر ٿيندو ٿو وڃي!
- دور جي دزَ ڌُوڙ مان نڪري هلون!
- ڏاهي ڪنھن داناءَ سان ويچارجي!
- ڪيستائين مري مري جيئان!
- حسن هُن جو جمال آ يارو !
- لڙڪ هي ڪنھن بي وڙي وانگي هُيا !
- نظم
- ڏيئو ٻار
- اسان جو دور
- هاءِ هرجائي سودائي رُسڻا پرين!
- شڪارپور اداس آ !
- هاءِ پريتم سنڌ جھڙو !
- اسان تي اوهان جو سحر ٿي وڃي ٿو
- اها وڇوڙي جي بارش آ
- ڪمال جي دلڪشي رکيل آ
- آزاد نظم
- سنڌ جي راڻي
- ها پر، خواهش،خواهش آهي!
- من کاجوراهو جي مندر ۾
- تون، مان ۽ سنڌ !
- هڪ قومي ڪارڪن جو محبوبا ڏانھن خط
- سرحدن جي سور کا آشنا ماڻھو
- ۽ هوءَ سرائيڪي ڏوهيڙي جھڙي ڇوڪري !
- جي ايم سيد ! تنھنجو خواب
- مگر ماٺ آهي
- چنڊ ڪنھن جوآهي؟
- مان ئي تنھنجي آرسي هان!
- دنيا کي ڪو داني گهرجي
- مان مري ويو آهيان
- نثري نظم
- پورهيت ٻار جي مُرڪ جھڙي زندگي!
- زندگيءَ جو خوبصورت گيت!
- جي سڪ لڳي
- برٿ ڊي
- گذارو
- ماني
- سنڌ راڻي، تون اداس نہ ٿيندي ڪر!
- منھنجو نظم
- منافقن لاءِ هڪ نظم
- چريو
- ٻار
- منھنجو نظم جيئي ٿو
- هٿ ريکائون
- اي کجين جي شھر جي ڇوڪري!
- جيجل امڙ
- جان جان !
- پوءِ توهان ايڏي ايڏي
- جان جان !
- چنڊ ماما
- ٽي ويءَ تي خبرون ڏسندي؛
- گهوٽ ڪنوار
- اين جي او
- هائيڪا، ڏيڍ سِٽا، پنجڪڙا، ترائيل
- هائيڪا
- ڏيڍ سِٽا
- پنجڪڙا
- پنجڪڙونظم
- ترائيل
او منھنجي جيجل امان !
منھنجي موت کان اڳ
منھنجي هڪڙي آس ضرور
پوري ڪجانءِ !
هي منھنجا چپ ڪپي
پنھنجي مقدس جُتيءَ ۾ رکي ڇڏجانءِ
تہ جيئن مان مرڻ کانپوءِ به
تنھنجا پير چمندو رهان
جنت کي چمندو رهان !