اڇا گل ڪنول جا

.... روئين ٿي!؟... چري!.... ڏس! روئڻ مان ڪو فائدو ڪونهي، اجايو پنهنجي Energy زيان ڪرڻ مان ڇا حاصل؟ تنهنجي انهن ڳوڙهن جي حيثيت به اهڙي آهي، جهڙي ماڪ ڦڙن جي. ڪڏهن سج جي تپش تي گلن جي پتين تان انهن کي بخار ٿي اڏامندي ڏٺو اٿئي؟ نه ڏٺو اٿئي؟ ڇا؟ مان بي حس ٿي ويو آهيان! نه، نه، مُنهنجي اکين ۾ ڏس! توکي ٽڙندڙ ڪنول نظر نٿا اچن؟! پٿر جون مورتيون به بي حس نه هونديون آهن. خاموش نه هونديون آهن. ڳالهائينديون رهنديون آهن. پنهنجي زندگيءَ جي وارداتن تي، انهن جا چپ سبيل هوندا آهن، پر اکيون ڳالهائينديون رهنديون آهن، ڪيترائي عجيب افسانا لکيل نظر ايندا آهن. انهن گهرين، گهرين اکين ۾!؟ موهن جي دڙي مان لڌل Dancing Girl جي اکين ۾ جهاتي پائي ڏٺي اٿئي؟ جيڪڏهن تون انهن تحريرن کي پڙهي سگهين ته جيڪر هن قسم جي زندگي گذارڻ جو ويساهه ئي ٽُٽي پويئي. دُنيا جي هن رشتي تان وشواس ئي کڄي وڃئي جيڪر، ٻُڌين ٿي نه! تو ته اڃان ڪُجهه ڏٺو ئي ڪونهي، تون ڪيڏي نه معصوم آهين. Innocent جيڪڏهن پهرين ڏاڪي تي ئي همٿ هاري ويٺينءَ ته هي اجگر جيڏو جيون ڪيئن گهاري سگهندين؟؟ خبر اٿئي؟ جيون جي اک سان اک ملائي هلڻ جو عمل ڪيڏو نه ڪٺن، ڪيڏو نه دکدائڪ آهي! نه، نه، اڄ مون کي ٻُڌ! اسان ماڻهو هميشه پنهنجو پاڻ کي دوکي ۾ رکندا آيا آهيون. ڪوڙين اميدن تي، حقيقت کان اکيون ٻوٽي، ڄاڻي واڻي يا اڻ ڄاڻائي ۾ پنهنجي اندر ۾ اهڙا سپنا سجائي ويهندا آهيون جن جي تعمير هميشه الٽ ٿيندي آهي. جڏهن Ideals ٽُٽندا آهن نه، تڏهن ڪيتريون ئي قيامتون گذري وينديون آهن ۽ جيون ۾ بچندا آهن رڳو ڏُک، پيڙائون، اذيتون، عذاب ۽ نفرتون پنهنجو پاڻ کان، پنهنجي ماحول، پنهنجي پل اپل کان، محبت!؟ هونهه! هڪ عام لفظ سطحي جذبن جو اظهار، نه، نه، اسان کي ان لفظ جي Complex ۾ الهجڻ نه گهرجي، اهو سڀ فضول آ. Absurd` Traditional تو جهڙي Advanced ڇوڪريءَ کي ائين، عام ڇوڪرين وانگر سوچڻ نه گهرجي. سمجهين ٿي نه؟ تنهنجو اهو روئڻ صرف جذباتي ردِ عمل آهي خيالي دُنيا کان حقيقت ڏانهن، ان ۾ ايترو Neurotic ٿيڻ جي ڪهڙي ضرورت آهي؟ تون ۽ مان ساڳي طرح هڪ ٻئي جا ساٿي ٿي نٿا سگهون، ته پوءِ ان حقيقت کان انڪار ڇو؟ تون مون سان ڀڄي هلندين؟؟!.... هلندين!.... مان به توکي ڀڄائي ڪونه ويندس، اها لڪ چوري مون کي پسند ڪانهي، پنهنجي مٿان هر وقت ڊپ، هراس جي احساس جي تلوار لڙڪائڻ ڇا معنيٰ؟ زندگي جون ٻه گهڙيون جيڪي خيرات ۾ مليل آهن انهن کي مٺ مان واريءَ وانگر وهائي ڇڏڻ دانشمندي ڪانهي، اهو سڀ دوکو آ، فريب آ پنهنجو پاڻ سان، توسان، مونسان، تون مون کان سواءِ مري ڪانه ويندينءَ، اهو تون به سمجهين ٿي. مان به تنهنجي ڪري پاڻ کي تباهه ڪونه ڪندس.... ڪو آسمان ڪونه ڪرندو. سماجي طرح ملي نه ٿا سگهون، اڃان به ائين چئجي ته اسانجي شادي ٿي نٿي سگهي، ته ڇا ٿي پيو؟! هان! محبت جي منزل شادي ته ڪانهي نه؟!.... شادي ته رڳو Business Contract آهي Sex کي قانوني بنائڻ جو جواز! هونهه، اسان ماڻهو ڪيڏا نه سادا آهيون! محبت کي شاديءَ جي ٻنڌڻن ۾ جڪڙي سمجهندا آهيون ته زندگي جي تقاضا پوري ٿي وئي! نه، ائين ڪونهي، اهو Contract ڪابه اهميت ڪونه ٿو رکي. نڪاح نامو! هونها ڪاغذ جي معمولي ٽڪرن پنجن ماڻهن سامهون ٻن رسمي ٻولن سان ڪهڙي Commitment؟؟...؟؟... اسان کي رڳو پاڻ سان هڪ ٻئي سان Committed هُئڻ گهرجي يا نه؟!.... ڇا؟، نه؟! اوه! ٿي وئين نه روايتي!؟ اف! مشرقي عورت تي سماجي اخلاقي قانونن جو ڪيڏو نه خوف ويهاريو ويو آهي جو هوءَ انهن جڙتو سماجي قانونن جي محتاج ٿي وڃي ٿي، اسان جو سماجي قانون عورت کي غلام بنائڻ جو ڪم نٿو ڪري ته ٻيو ڇا ٿو ڪري؟ عورت جي مرضيءَ کان سواءِ سندس مٿان شادي مڙهي کيس اها تلقين ڪرڻ ته هوءَ مجازي خدا جي اڳيان ان پالتو جانور وانگر ٿي وڃي جنهن کي سندس مالڪ اوبر سوبر کارائي ٿُڏا هڻي تڏهن به هو سندس پير چٽيندي رهي ۽ ان ۾ فخر محسوس ڪري؟! اهو ڪٿان جو قانون آهي؟ چپ ڇو ٿي وئينءَ؟ ڇا ٿي سوچين؟ اسان کي سماج جي ان مدي خارج Set-UP کان نفرت آهي، اسان اهڙي تهذيب، اهڙي اخلاقيات کي رد ٿا ڪيون جنهن ۾ شخصي آزاديءَ کي چيڀاٽيو ٿو وڃي. ته پوءِ، اسان سماج جي انهن طئي ٿيل مشغولين ۾ حصو ڇا جي لاءِ وٺون؟ اسان کي زندگيءَ جو نئون Pattern گهرجي. سمجهين ٿي نه! نئون Pattern ۽ اهو تڏهن ئي ٿي سگهي ٿو جڏهن اسان پنهنجو پاڻ کي انهن سڀني جڙتو سماجي رشتن کان الڳ ڪري ڇڏيون، نه، نه، شادي غلاميءَ جو ٻيو نالو آهي. مرد لاءِ به، عورت لاءِ به، مرد لاءِ گهٽ، عورت لاءِ وڌيڪ. جيڪڏهن اڳتي هلي اها ناڪام ٿي وڃي ته پوءِ؟.... پوءِ سمجهين ٿي نه! پوءِ ڇا ٿو ٿئي؟ جيڪڏهن اسان هڪ ٻئي کي ذهني طرح قبول ڪيون ٿا ۽ اسان جي وچ ۾ اهڙي Understanding موجود آهي ته پوءِ شادي جو ڍونگ ڇا جي لاءِ؟ ۽.... ۽ اڙي! اف! تون وري جذباتي ٿي وئين نه؟.... ڏس! محبت ۾ اهو ئي ته جوکم آهي نه..... مان چوان ٿو محبت جو اُهو چڪر آهي ئي واهيات.... بڪواس!..... جنهن کي تون محبت چئين اها محبت ناهي! سمجهين ٿي نه! جسم ئي ته روح جي سڃاڻپ آهي. جسم کان سواءِ رڳو روح سان محبت ڇا معنيٰ؟ مادو (Matter) ئي Exist ڪري ٿو. باقي سڀ فضول آ... اها محبت ناهي... اها رڳو Sexual Attraction آهي جيڪا اسان هڪ ٻئي لاءِ، مرد عورت لاءِ، عورت مرد لاءِ محسوس ڪري ٿي. آدم کي تيستائين جنت ۾ خطرو ڪونه هو جيستائين عورت عدم ۾ هُئي ۽ جڏهن عورت وجود ۾ آئي ته پوءِ ڇا ٿيو؟ اهو سڀ Natural آهي باقي سڀ ڪُجهه رڳو Mysticism آهي Beyond The Reason اها ڪٿان جي عقلمندي آهي ته بس رڳو پاڇن کي چاهيندا وڃو.... چاهيندا وڃو ايستائين جيستائين فنا ٿي وڃو؟ سڄي دُنيا کان ڪٽجي، ڪن گذريل گهڙين، ڪنهن تصور جي سهاري سڄي زندگي گذاري ڇڏڻ مان ڇا حاصل؟...؟؟... اهو رڳو جذباتي پڻو آهي. تصوراتي زندگيءَ جا رنگين لمحا، انهن ڪوڙن تصورن ۽ آدرشن جي داءُ تي لڳائڻ ۾ سواءِ هار، ڏُک، درد ۽ پيڙا جي ٻيو ڪُجهه ڪونهي... سمجهين ٿي نه!... Nothing سواءِ انهن پلن جي جيڪي هٿ ۾ آهن، جيڪي سچ آهن، اٽل آهن، سونهن جا ساکي آهن. باقي ناڪام، اڌورين محبتن جا گهاو دل تي کڻي زندگي ڪيئن ٿي گذاري سگهجي؟؟ نيڻن ۾ شيشي جان ٽُٽل سپنن جا چهنبارا ذرا کڻي ڪير ڪيترو ۽ ڪيئن جي سگهندو؟؟...؟!... ڳوڙها، بي چيني، تڙڦ، اذيت، ذهن ۾ ٻرندڙ آڙاهه، بي حقيقت وجودن ڏانهن ڊگهي ڊوڙ، محبت جو اهو انجام ڪيڏو نه ڀيانڪ ۽ ڀوائتو آهي!... هي فرشتن جو رستو ناهي... سمجهين ٿي نه! هي فرشتن جو رستو ناهي ۽... ۽ اسان به فرشتا ناهيون، اسان فرشتا ٿيڻ به نٿا چاهيون، جذبات کان عاري، حڪم جا غلام! هيءَ جوانيءَ جي تپش آهي Sexual Desire آهي، اسان گنهگارن جي، ۽ اسانجو گناهه سوين ثوابن تي ڀاري آهي، هڪ ٻئي جي بدن جي پاڇي ۾ ويهڻ ئي محبت آهي، جسماني قرب کانسواءِ رڳو تصور جي پرستش ڪرڻ محبت ڪانهي، پنهنجو پاڻ سان فريب آهي! ٻُڌين ٿي نه؟ اهو روئڻ ڌوئڻ ڇڏي ڏي. ڪُجهه Realist ٿي. زندگي چانڊوڪيءَ جو رستو ۽ خوشبوئن جو سفر آهي. محبت رڳو جسم جي پڪار ۽ وقتي ضرورت آهي، اچ ته هر ناڪامي کي، هر درد ۽ پيڙا کي زندگي جي شراب ۾ ٻوڙي پي وڃون، پوءِ ڪابه شڪايت... ڪوبه درد، ڪابه پيڙا نه رهندي. دُنيا جي سڄي خوبصورتي ۽ رنگيني اسان جي جهولي ۾ هوندي.... اچ!.... اچ!... هي سڀ رنگ، پيار، سندر سپنا سڀ ميلاپ جا محتاج آهن، زندگيءَ مان جيڪڏهن ميلاپ جي خوشگوار لمحي کي ڪڍي ڇڏجي ته پوءِ زندگيءَ ۾ Charm ئي ڪهڙو رهندو... پوءِ جيئڻ جي ڪهڙي آس؟!....!!....؟؟؟

ڪھاڻيون

مان زندھ رهندس