چٽي چانڊاڻ ۾ ملبو
اسان ٻئي مليا آهيون
الاءِ ڪٿي ڪٿي،
آد، انت ۽ امڪانن جون هڙئي حدون/سرحدون لتاڙي،
هڪ ٻئي کي ڳولي لهڻ جي جاکوڙ،
هڪ ٻئي ۾ سمائجي وڃڻ جي خواهش،
سندر ناريءَ جي هٿن سان چيٽ جي چانڊوڪين ۾
ڳوهي سموهي ڇڏيل پنهنجي انگ انگ جي سڳنڌ،
۽/جڏهن مليا آهيون ته وڇڙي وڃڻ لاءِ،
۽/رهجي ويل
ٻه لڏندڙ هٿ،
۽ چپن تي هڪ اُداس مُرڪ.... ۽ بس،
پوءِ هوءَ هلي ويندي آهي،
هوا جي پرن تي پوپريءَ جان ترندي
پنهنجي وکريل وارن کي جهٽڪي سان لهرائيندي،
حياتيءَ جي پليٽ فارم جون هڙئي ڏاڪڻون پيرن هيٺان لتاڙي،
تڏهن ڪيڏي نه پياري لڳندي آهي.... ڪيڏي نه رومانٽڪ!
لڳندو آ ڄڻ اترديش/پرديش جون هڙئي گهٽائون رم جهم رم جهم رنگ ڦهلائي گذري ويون هُجن.
هوءَ صبح جي پهرين جهوٽي سان هير وانگر
ڪرڻن جي رٿ تي مسڪراهٽون پکيڙي لهندي آهي،
۽/مان هلڻ لڳندو آهيان، پيرين اگهاڙو
ميڻ جي رستي تي
سڄ ڏانهن
Tragedy!!
۽/مان
۽/هو
۽/هن جي ابناسي ساٿ، جوڳ/سنجوڳ جي چلولي اِڇا
پر، رهجي ويندا آهن رڳو
ٻه لڏندڙ هٿ
۽ چپن تي هڪ اداس مُرڪ
چار Elements
باهه، پاڻي، هوا ۽ مٽي
۽ هڙ ئي سڱ سلهاڙيل، زندگيءَ جي
سونا سنگ اپنائيندڙ ان مٽيءَ سان
Nothing is perfect except her
Perfect/Imperfect
۽/اسان جو ملڻ مشڪل آ.
هِن جيون ۾
هُن جيون ۾
Situation is not in our hands
ڏور ڪٿان ٿي ڇڪجي؟
ڏور ڪير ٿو ڇڪي؟؟
ڪا خبر ڪانهي، سڀ ڪُجهه ڌنڌ ۾ لڪل
ڪوهيڙو ڪوهيڙو جيون جو رستو
And we are just like puppets
۽ هٿ تريءَ تي اڪريل راهن جي اُها Routine
من اندر جو ڪروڌ
مان انهن راهن کي ٽوڙي ڇڏيندس
مان انهن راهن کي موڙي ڇڏيندس
پنهنجي ۽ هن جي دشا ڏانهن.
۽/پوءِ مان انهن راهن تان fed out ٿي ويس
وجود جي اسڪرين تان ڪنهن ڪردار جان
ڪنهن منظر/پس منظر جان.
آهستي آهستي
راتين جون راتيون
جهرمر ستارن جي ديس/پرديس ۾ جهاڳ/اجهاڳ
ڪينجهر جا ڪنارا
مومل جي ماڙي
مارئي جا سڏپڙاڏا
ڌنڌ لاءِ ڌنڌلا عڪس، زخمي زخمي آتمائن جا رت ڦڙا
۽ من ۾ هڪ اِڇا
ٽٽندڙ عڪس جوڙڻ جي
Nothing is perfect Except her
ذري ذري ۾ وکري ويل هوءَ ۽ مان.
۽ پوءِ اوچتو مُنهنجي سامهون اُها ئي مُرڪ، اهو ئي انداز
اهو ئي روپ ۽ اُهي ئي جلترنگ.
اهو هن جو پورٽريٽ هو ۽ مان آرٽ گئلري ۾ هن جي سامهون،
Not for Sell!!
What!?... Than What Is for sell!??
سڀ ڪُجهه.... سڀ ڪُجهه.
Every thing is for sell, except her
اف!.... ٽٽندڙ خوابن جا وکري ويل پل / اپل
Every thing, except me
تصويرون ڳالهائينديون آهن، ڳالهائڻ سکي وينديون اهن جڏهن ڪنهن ڪلاڪار جون نگاهون سندن شفاف بدن کي ڇهڻ لڳنديون آهن.
مان هن کي چورائي ويندس
ها مان هن کي چورائي پنهنجي وجود جي گئلريءَ ۾ ٽنگي ڇڏيندس.
لوڪ کان لڪائي
Every action is justified in love and war
۽ پوءِ سچوئيشن بدلجي وئي
مان صبح جي پهرين جهوٽي سان هيرو وانگر
ڪرڻن جي رٿ تي مسڪراهٽون پکيڙي لهندو آهيان
۽/هوءَ هلڻ لڳندي آهي، پيرين اگهاڙي
ميڻ جي رستي تي
سج ڏانهن
Tragedy!!
۽/هو
۽/مان
۽/هن جي ابناسي ساٿ جوڳ/سنجوڳ جي ڇلولي اِڇا
پر رهجي ويندا آهن رڳو
ٻه لڏندڙ هٿ
۽ چپن تي هڪ اداس مُرڪ.
ڪيڏا نه عجيب لڳندا اهن اُهي حادثا به، اسان پنهنجي من اندر ۾ الاءِ ڪيترن حادثن جا امڪان کڻي هلندڙ، انهن خوبصورت/بدصورت حادثن جا، جڏهن سچوئيشن ٻنهي هٿن مان نڪري ويندي آهي.
۽ پوءِ سچوئيشن ٻنهي جي هٿن مان نڪري وئي. ٻئي Fed Out، رات ڏينهن جي ڀڄ ڊڪ، لڪ لڪوٽي. هڪ ٻئي جي نشانن تي هلندي هلندي ائين ئي
هڪ نئون حادثو،
حياتيءَ جي آخري اسٽيشن تي هو ۽ مان.
مان ۽ هو
خوشيءَ مان اکين ۾ ڀرجي آيل ڳوڙهن جون لڙيون.
جدائي جي لمحن جي عذابيندڙ داستانن کي ڌوئيندي
هلون
ڪاڏي
گلن جي نمائش تي
ها.... هڪ شرميلي مُرڪ
۽ پوءِ، هٿ ۾ هٿ ڏئي هلڻ لڳون ٿا
حياتيءَ جي پليٽ فارم جي ڏاڪڻن تي چڙهندي
نيڻن ۾ آئيندي جا سندر سندر سپنا کڻي.
ملي ويندڙ. جدا ٿيندڙ مسافرن جي
اسٽيشن جو شور ۽ غو غاءُ
۽/پوءِ اوچتو
هڪ زوردار ڌماڪو
هٿ، هٿ مان ڇڏائجي ويل
هر طرف چيخون، آهه و پڪار
اوهه....
Tragedy
۽/مان
۽/هو
۽/هڪ اميد
Nothing is perfed excep love.
وٺي هر هر جنم وربو