ارپنا
پنهنجي محنت ڪش مزدور پيءُ کي، ۽ امان کي !
جيجل ۽ بابا نذير کي جن منهنجي پرورش ڪئي،
خصوصاً ارپيان ٿي پنهنجي پياري ماءُ جهڙي جگني کي !
جنهن جي اکين ۾ مون هميشه سنڌ ڏٺي آهي.
جنهن کان مون ڌرتيءَ سان محبت ڪرڻ سِکي
۽
پروفيسر ڪفايت الله کي
جنهن کي پيار مان اسان “ادا” چوندا آهيون.
ٿورا نه ٿورا مون تي ماروئڙن جا !
جيئن ڳنڍيون منجهه ڳنڍير،
تيئن مون من ماروئڙن سين .