اماس راتيون اجاڙ رستا،
هيڏي ٿورو نهار رستا.
هُت چنڊ کي ڪنهن قتل ڪيو آ،
هت آهن رڳو انڌار رستا.
ڇا ٿو سوچين اڃا، اياز
اچ اچ هاڻي سنوار رستا.
گاڏين جو ڪو ڏوهه نه آهي،
آهن ئي بيڪار رستا.
ور وڪڙ، نانگ وانگر ورائي،
وڇائي ويٺا هن وار رستا.
مان ٿو ڍرڪان هٿ ته وجهه،
جهل ته منهنجي مَهار رستا.
لولي ڏئي ڪنهن ماءُ جيان،
هنج ۾ مون کي سمهار رستا!
پرديسي پکي هلي ويندا،
ائين نه تن کي اڏار رستا!
غفلت ۾ هيءُ سمهي پيا هن،
تن کي ننڊ مان اٿار رستا!
مئو ڪنهن جي محبت ۾ آ،
مسافر کي وري جيئار رستا!