هل ته هلون اوڏانهن
جِٿ اونداهين جو منڊ نه آ،
خاموشيون اُت ڳالهائينديون آهن،
لهندو اولهه ۾ چنڊ نه آ،
هل ته هلون اوڏانهن ساجن!
اُت ڌرتيءَ جا وارث ڌوڪيل ناهن،
اٽو، لٽو حق هنن جو،
ڌرتي جن جي ماتر ڀومي.
من جا اجُرا ڌوتل آهن،
هل ته هلون اوڏانهن ساجن!
هل سندرتا ۽ سونهن ڏسون،
رنگ برنگي گُل چمون،
سنڌوءَ پوتر پاڻي پيون،
جنت جهڙي جوءِ پسون.
هل ته هلون اوڏانهن ساجن،
هل ته هلون اوڏانهن ساجن.