ڪردارن سان گڏ ڀوڳيو ٿم،
شڪر آهه پوري ڪهاڻي ٿي وئي.
توکي ساريندي ساريندي،
چانهن ٺري ڏِس پاڻي ٿي وئي.
سج لهي ويو سنڌوءَ ۾،
هئه يار! سمهڻي ٿي وئي.
موسيقيءَ سان عشق وڏو ٿس،
تڏهن ته راڳ جي راڻي ٿي وئي.
جوڀن ۾ کڻندي ڀريون مٿي تي،
پيريءَ ۾ هوءَ ساڻي ٿي وئي.
ڪُپو ٿي تون چانهن وجهڻ لئه،
هوءَ چئي ائين پاڻ ڇاڻي ٿي وئي.
تماچيءَ سيني _ منهن لڪائي،
رتبي واري هوءَ مهاڻي ٿي وئي.
آڪاش جون اکيون آليون، ڌرتي حيرت ۾،
ڪاري اڄ هڪ نياڻي ٿي وئي.
جنهن کي روڳ ڏنو هو تو،
سا ته هاڻي جوڳياڻي ٿي وئي.
مسافر ڪيڏا درد کنيا هئا،
ڳالهه اها آکاڻي ٿي وئي.