دل هاڻي منهنجي نٿي لڳي
دل هاڻي منهنجي نٿي لڳي.
ڌرتيءَ کان دور وڃڻ ٿي چاهيان،
هڪ ننڍڙو سور سهڻ ٿي چاهيان،
مان ڊهي وري ٺهڻ ٿي چاهيان،
ڪوڙن جي ڪوڙي محفل ۾،
دل هاڻي منهنجي نٿي لڳي.
من پاڳل خاني جون چيخون،
رسمن جون اڳيان آهن شيخون،
سڀ ديوار ڀڃڻ ٿي چاهيان،
ها- هاڻي آڻ مڃڻ ٿي چاهيان،
پنهنجن جي هٿان مرڻ ٿي چاهيان،
خوابن جي ساڳي ڌُٻڻ ۾،
دل هاڻي منهنجي نٿي لڳي.
ٻي دنيا ڪاٿان آڻي ڏيو،
هيءَ دنيا وئي ٿي پراڻي آ،
فريب تي ٻڌل ڪهاڻي آ،
ڪا نوري اڄ به نماڻي آ.
هو، ساڳي سنڌ سڄڻ ٿي چاهيان،
جند پنهنجي ڏانهن ورڻ ٿي چاهيان،
يارو! مان جيئڻ ٿي چاهيان.
چوڙين جي ڇڻ ڇڻ ڇڻڪي ۾،
دل هاڻي منهنجي نٿي لڳي.
دل هاڻي منهنجي نٿي لڳي.