هيءَ نه آ شاعري مڙئي زخم آهن،
نه ڪياسين جيڪي اُهي جرم آهن.
سواءِ تنهنجي ڪو ٻيو محبوب آهي،
اِهي تنهنجا انڌا سڀئي وهم آهن.
سُتيءَ ۾ ڏنا هئن لوڙيون پيا ٿا،
خبر ناهي لکيل ڪيترا اڃا ستم آهن.
لُٽيل قافلي سان گڏ آهيون اسان،
ڏکن جا هٿن ۾ کنيا عَلم آهن.
ڌاريا حرامي، نه ٿيندا پنهنجا،
ڪيا جن سنڌ تي رُڳي ظلم آهن.
اکيون ٻوٽي ڪيوسين اعتبار جن تي،
ٽوڙيا انهن ئي سڀئي ڀرم آهن.
ماڻهپو ۽ احساس قائم رهي شل،
سوا انسانيت جي نه ڪي دين ڌرم آهن.
ملي آهي ساڀيان سپنن سڀن کي،
خدا جا اسان تي وڏا ڪرم آهن.