ڏئي اندر اسان جي کي ڦڻي ٿا وڃو،
گاهه جيان يارو! لُڻي ٿا وڃو.
نه وکريو نه هوائن تي لُڏي به سگهيو،
اهڙو گل وارن ۾ هڻي ٿا وڃو.
ڪڏهن ته اندر ۾ ٿوَ ديرا ڄميل،
ڪڏهن واءُ - پن ٿي ڇڻي ٿا وڃو.
هُن تائين نه پهتو پيغام منهنجو،
قاصدئو! ڪاڏي کڻي ٿا وڃو؟
ويندي ويندي هوءَ نهار تنهنجي،
سنهن خدا جو اسان کي وڻي ٿا وڃو.
نانگ جيان قيمتي ٿي ويا آهيو اڄڪلهه؟
ڇا اندر ۾ کڻي ڪا مڻي ٿا وتو؟