پنجڪڙا
ڇا رکيو آ انهن ستارن جي پويان،
رُليو آن رڳو تون بهارن جي پويان،
ڇڏي ڏي بيڪار اشارن کي تون،
ائين گهوري نه ڏس ستارن کي تون.
*
ڏکن جي موسم ۾ وهانوَ ڇا جا؟
هتي رُلن ٿا گهاوَ گهٽيءَ چٽيءَ ۾،
هتان جون نياڻون سڱ چٽيءَ ۾،
سُکيا ستابا اسان جا هيانوَ ڇا جا؟
ڏکن جي موسم ۾ وهانوَ ڇا جا؟
*
گلن کان پوپٽ رُسي ويا هن،
ڳلن تي ڪنهن جي خوشي به ناهي،
چڱيان محبت مئي به ناهي،
پر احساس سمورا ڪُسي ويا هن،
گلن کان پوپٽ رسي ويا هن.
*
نه باغ، نه پوپٽ گل رهيا،
هي چمن ڇو ائين اجڙيو آ،
هنڌان ماڳان اُڊڙيو آ،
هوائن ۾ نه هُل رهيا،
نه باغ نه پوپٽ گل رهيا.
*
وشواس انهيءَ رولي وئي،
جنهن بيهي مٿان ڇانءُ ڪيس،
جنهن پنهنجو پورو نانءُ ڏنس،
سورن جا ڦاٽڪ کولي وئي،
وشواس انهيءَ رولي وئي.
*
ڇو روز توهان ميڙيو گل ٿا؟
ڪنڊا ٿا اسان لئه ڇڏي ڏيو،
محبت ۾ نفرت گڏي ڏيو،
بس مرضي تي روڙيو ڦول ٿا،
ڇو روز توهان ميڙيو گل ٿا.
*
چيڪي مٽي ڳوٺ جي،
جنهن تي ڪِريل ٻٻرن ڦُليون،
ٿڌي هوا تي مهڪي اٿيون،
ڄڻ موڙ ڪنهن گهوٽ جي،
چيڪي مٽي ڳوٺ جي.
*
چيڪي مٽي ڳوٺ جي،
ڇڻڪار تي ڄمي وڃي،
هُٻڪار ٿي پو ٿي وڃي،
خوبصورتي ٿئي چوٽ جي،
چيڪي مٽي ڳوٺ جي.
*
وار ٿي کولي ڇڏين،
رات ٿي ڏس ٿي وڃي،
اڪيلي ڪا بات ٿي ٿي وڃي،
سانت ٿي رولي ڇڏين،
وار ٿي کولي ڇڏين.
*
هن کان پوءِ اڃا،
اکر هي ڇپجندا،
پوءِ ماڻهو پڙهندا،
سُور ويهي سوءِ اڃا،
هن کان پوءِ اڃا.
*
پرتي پئي آهيان،
اڻوڻيل ڪنهن شيءَ وانگيان،
بي سري لئي وانگيان،
وڃايل سُئي آهيان،
پرتي پئي آهيان.
*
راڄ ٿو رِيسون ڪري،
انوکي انداز تي،
اندر جي احساس تي،
ڪيڏيون ٿو فِيسون ڀري،
راڄ ٿو رِيسون ڪري.
*