منهنجون راهون سيلها ڪنڊا،
رت ۾ ٻوڙيل ڳاڙها جهنڊا.
ديس ٿو روئي ڳاڙها ڳوڙها،
ديس ڌڻي ٿيا انڌا منڊا.
ڪيئن هو لڙندا سنڌ امڙ لئه؟
ننڍا وڏا سڀ هي چنڊا!
سورن ۾ سڀ ڌڪي سمهي پيا،
اکين هوندي ايڏا جڏا.
تخت تي جيڪي چڙهي ويٺا،
مُڏا، مُڏا، سڀئي مُڏا.
ڪوڙن ڪانئرن جا ته قسم سان،
ڀڃي ڇڏجن هڏا، گڏا.
هر ڪم اونڌو آهين، ڪندو تون،
هل پري ٿي هتان ڇِڏا.