ٿڪل شام ۽ راتيون ڏُکاريون لڳن ٿيون،
ٿرين جي اکين جيان اُڃاريون لڳن ٿيون.
هيءَ تو جي پَني تي ٺاهيون هِن تصويرون، *
سي ڪاڳرن تي ڪيڏيون پياريون لڳن ٿيون.
وفائون روئندي ڏٺم ڪالهه تنها،
تنهنجي ئي در جون ڌڪاريون لڳن ٿيون.
جن ٿي چيو بس اکر آهن مڙئي،
سِٽون منهنجون تن کي به پياريون لڳن ٿيون.
(* پنهنجي ڀيڻ حبيبه لاءِ جيڪا پني تي گل ائن ٺاهيندي آهي، ڄڻ ته سچ ۾ ڦٽي آيا هجن.)