سورٺا
موتي تو ميڙيا سمنڊن جي سير مان،
آهن مون کيڙيا سونا سنگ ساک سان.
سورٺو:
ڪوٽن ۾ ماري وڏيري وٽ قيد آ،
اڄ جي ناري ساڳن قيد خانن ۾.
کرو سورٺو:
هن کي پاتل آ اهڙي ڪا پوتي،
ڳنڍ ته ڦاٽل آ ڪري پيا سڀ موتي.
سورٺو:
هن کي ته جهل وڃئي پئي هٿن مان،
آڌيءَ رات مهل ڪاڏي نڪتي آ نينگري.
دوهو:
گهر جي سامهون ٻني آيو هاري پيو هر ڪاهي،
وري ويهي وڻ هيٺيان ٿڪ پيو لاهي.
ميڻ جهڙو هينانءُ منهنجو ڳرندو وڃي ٿو،
پيرين اگهاڙو ٻار هو گهر تائين سڙندو وڃي ٿو.
گهڙيال تي اڄ به رات جا ڏهه وڄي رهيا آهن،
۽ ٻاهر گهٽي ۾ ڪتا، ٻلا ڀڄي رهيا آهن.