شاعري

آخري سِٽ لکڻ ڏي

هن ڪتاب ۾ نزاڪت، سُونهن سان ڀريل نفيس ۽ سھڻن لفظن جي مالها پويل آهي. شاعريءَ جي مڙني صنفن تي تمام خوبصورت طريقي سان فني و فڪري حوالي سان شاعري سرجي وئي آهي. مخدوم آسيہ جي شاعري پڙھي لڳي ٿو تہ ڏات سنڌ جي ھوائن سان خوشبو جيان مھڪندي هن وٽ آئي آھي. آسيہ جي شاعري ڪنوارين جيان ھار سينگار ڪري سونھن ڀري سرھاڻ ٿي آئي آھي! جنھن کي پڙھڻ سان اندر ۾ ھڪ نئون احساس جاڳي ٿو.

Title Cover of book آخري سِٽ لکڻ ڏي

ويرون ڪيڏيون چڙهي ويون،

ويرون ڪيڏيون چڙهي ويون،
تمنائون لڙهي ويون.

تنهنجون هيڪل گهڙيون،
اکيون منهنجون پڙهي ويون،
تمنائون لڙهي ويون.

مون رکيون يادون ڪاڙهڻ لاءِ،
سي هاڻي ڪڙهي ويون،
تمنائون لڙهي ويون.

پريت جون ڳنڍيون ڏنل،
هڪ هڪ ٿي ڇڙي ويون.
تمنائون لڙهي ويون.

پل پل جون پچارون،
ٿي زهر جي پُڙي ويون،
تمنائون لڙهي ويون.

عشق جي چُلهه ۾ وڌم،
آشائون سڙي ويون،
تمنائون لڙهي ويون.

خوشبو خوشبو ٿي ويو،
سارو هيءُ سنسار،
ڪير پئي ڳالهائي؟