تون آهين به ڇا؟
ويڙهيل غيرتمند!
حيران آن نه تون؟
ته هنن کي اڻ پڙهيو رکيوسون
پوءِ به آخر ڪيئن ٿيون
لکي پڙهي سگهن؟
خبر نه اٿئي راڪاس
هي قلم سان سڱ
جڙيل آهي هڪ ڏات، اجمل ڏات
ته جهلي سگهندين، نه پلي سگهندين
تون آهين به ڇا؟
منهنجي جذبن جو قاتل
منهنجي وسايل هڪ هڪ لڙڪ
جو مجرم ۽ ساڳيا لڙڪ
جڏهن اکرن ۾ سمائڻ لڳندا ته
ويندا وڏن وڏن جا وڻ وڄي
جيئري ئي کوڙن جا جنازا کڄي
تنهنجون ڀڀڪيون،
بغاوت منهنجي کان وڏيون ناهن
تون آهين به ته ڇا؟
هڪ لفظ منهنجي جو به
ڌڪ سهي نه سگهندين...!!!
اٺ مارچ
(عورتن جي عالمي ڏينهن تي)
ڪنهن به نه باسيا
ايڪيهين صدي ۾ به حق عورتن جا
مفلوج عالمي ادارا
سلهه جا مريض
انساني حقن جا علمبردار
عورت اڃا به
قيد تنهائي ۾
پٿرن جي دور جي
ڪا بي جان مورتي
هن جي ڪاميابي جا دڳ
بند ٿيل
هن جو ڳلو گهٽيل
زبان ڪٽيل، پير لڦون،
زخمي اکيون ڳوڙها اداسي جا
عورت هتي
راند جي گُڏي
تماشي جي پُتلي
قرباني جو ڍڳو
“عورتن جي حقن لاءِ جاکوڙيندڙ”
ڪوڙ
سڀ دوکو
سڄي سُڃ
مڙئي دلاسا
پنهنجو نالو چمڪائڻ
ڪنهن به نه باسيا
ايڪيهين صدي ۾ به
حق عورتن جا.....!!!