سوچيون ٿا سفر کي ڪو نانءُ ڏجي،
اوهان جي نظر کي ڪو نانءُ ڏجي.
انهن اکين ڪارو ڪيو جو آ جادو،
انهيءَ ئي سحر کي نانءُ ڏجي.
رهياسين رڳو گمنام تاريخن ۾ سدائين،
هاڻي هن شهر کي ڪو نانءُ ڏجي.
ڪِريا نت آسمان ته به شڪر ۾ رهياسين،
ايڏي هن صبر کي ڪو نانءُ ڏجي.
سڙيل آ چمن نه آکيرا، نه پنڇي،
اُجڙيل جهنگ جهر کي ڪو نانءُ ڏجي.
ڪنارا ته ڇا پر گهرايون به خالي،
درياهه جي ڪپر کي نانءُ ڏجي.
نه در، نه دري، نه ڪا نام جي تختي،
ڀڳل هن گهر کي ڪو نانءُ ڏجي.
ڪيڏو باشعور آهي هو شخص،
تنهن ونيءَ جي وَرَ کي ڪو نانءُ ڏجي.
اجنبي روڊ رستا ۽ اوپرا ماڻهو،
مسافر جي تر کي ڪو نانءُ ڏجي.