ترائيل
ستارن تي انا جي چادر ڍڪيل آ،
هر رشتو ڳنڍجي زوريءَ ٿو،
هت چنڊ به نڪري چوريءَ ٿو.
هت لاش ملي ٻوريءَ ٿو،
سچارن جو ڪنڌ جهڪيل آهي،
مري ڪو جي جهوريءَ ٿو،
هت چنڊ به نڪري چوريءَ ٿو.
*
آنءُ جي مري وڃان،
اکر منهنجا سانڍي رکجو،
مٽي جان ڀُري وڃان،
آنءُ جي مري وڃان.
پنهنجن هٿان جُهري وڃان،
ڪلها مون لئه ڪانڌي رکجو،
ٻُڏي به جي تري وڃان،
آنءُ جي مري وڃان.
*
ترائيل امداد جهڙو مان نه لکي سگهنديس،
هو ادب جو آڪاس آهي،
انهي کان ڪيئن وڌي سگهنديس،
ترائيل امداد جهڙو مان نه لکي سگهنديس.
هڪ ڏينهن هن سان سکي سگهنديس،
جهڙو هن وٽ وشواس آهي،
پنهنجو شعر سائين کان ٻڌي سگهنديس،
ترائيل امداد جهڙو مان نه لکي سگهنديس.
*
ڏسو ڪيئن وقت اوندهه ۾ گذاريون ٿا،
هٿوراڙيون ڪيڏيون هڻڻيون پون ٿيون،
يادون سٿيل روح کي کڻڻيون پون ٿيون،
ڏاند گاڏي جيئن وهون ٿا پيا.
رات پلصراط توکي پڪاريون ٿا،
ڊگهيون راتيون به سَهڻيون پون ٿيون،
ڇو پن پن ٿي ڊهون ٿا پيا،
ڏسو ڪيئن وقت اوندهه ۾ گذاريون ٿا.
*
موسمن کي وري ڪيئن سمجهايون اسان؟
توسان ملڻ جو ضد ٻڌي بيٺيون هن،
ڪيئن آواز تو تائين پهچايون اسان؟
موسمن کي وري ڪيئن سمجهايون اسان؟
ڄڻ توسان ملڻ لئه اُڀيون بيٺيون هن،
چون ٿيون تون ڳول ۽ ٿا ڳولايون اسان،
توکان ڪيئن ڪجهه ٻولايون اسان؟
موسمن کي وري ڪيئن سمجهايون اسان؟
*