اسان ناهيون شاعر
ڪڏهن محفلون پڻ سجايون نه وينديون،
اسان ڇو ته شاعر نه آهيون وڏا.
اسين گفتگو جا به ماهر نه آهيون وڏا،
اسان صرف مٽيءَ جي دز تي ته آهيون،
اسان آهيون رات جو ڪوئي اونداهو پهر،
ادب اجنبي آ اسان لاءِ شهر،
اسان جي نه سالگرهه،
اسان جي نه ورسي،
چون ٿا مڙئي آهيو شاعر حَوالِي!
مڃون ٿا
اسان ناهيون شاعر!
مڙئي لکندا آهيون،
۽ لفظن سان گڏ ويهي رتُ رُوئندا آهيون،
کلندا به آهيون
جيئندا به آهيون،
اسان لڙڪ پيئندا به آهيون،
اسان جون ته سڀ ڪوششون،
اجايون ئي وينديون،
اسان لئه ڪڏهن محفلون، ڪي سجايون نه وينديون،
اسان ساڻ شامون ملهايون نه وينديون ،
اسان ڇو ته شاعر نه آهيون وڏا!