هڪڙو حادثو نه هئو، هزار حادثا هئا،
پر پوءِ به ماڻهو ڪيڏا ته بي ڊپا هئا.
هيڏانهن دل ٽُٽو، هوڏانهن ڪجهه نه ٿيو،
پٿر هن دل تي مون ئي سَٺا هئا.
مڌ پي محبت جي ڍرڪي ڪريا ناهن،
ڪوڙا هيءُ مئخانا ڪوڙا مئڪدا هئا.
اڙي چنڊ! هاڻي تون ته نه اَل،
چانڊوڪيءَ تنهنجي وٽ هو ٻئي ڇڳا هئا،
مُند نه موٽي تنهنجي اچڻ جي،
منهنجا نيڻ پريتم تو لئه وُٺا هئا.