شعور
هاڻي ڇا ٿيندو؟؟؟
وڏيرا ويهي اوطاق ۾،
واڇون پيا ڇڪين.
ڀٰري ڀٰري جام پي،
ڏکڙا پيا ڏورين،
کڻي وڏا- ٿڌا ساهه،
سور پيا اورين.
واڇون پيا ڇڪين،
ڪري اکيون ڪَرڙيون،
ڇا مان ڇا پيا سوچين،
چون پيا هڪ ٻئي کي،
هاڻي ڇا ٿيندو؟؟؟
آيو آ شعور عوام ۾.
الاءِ ته ڇو؟؟؟
سوار ناهي،
سڌار ناهي،
الاءِ ته ڇو؟
زندگي آهي بيٺل صدين کان،
بدلجيو هتي ڪو وهنوار ناهي.
جذبن سان راند آ جاري،
اکين ۾ سچائيءَ جو سينگارناهي،
چرين وانگي ٻاٿون پيا ٿا کائون،
ٽٽل انقلابي اوزار آهي.
تمنا مڙئي بس تمنا رهي آ،
اسان کان ڦري وئي اسان جي وهي آ.
طبيعت ۾ وحشت،
نظرن ۾ دهشت،
درندگيءَ جي بس اُلار آهي.
پڄريل ڌرتي پڇي ٿي اسان کان،
ڇو توهان وٽ تمدن جو مينار ناهي؟
اسين ديس واسي،
اهي ئي ڌڪن ۾،
پڇو ديس جي ڪونپل ڪلين کان،
الاءِ ته ڇو؟
زندگي آهي بيٺل.
صدين کان.