آواز دٻيل ديوارن ۾،
گيت رهيا نه بهارن ۾.
لفظ به روشن ڪيئن رهن؟
هيڏن سارن انڌارن ۾.
خزانو رهي محفوظ ڪٿان،
دغا آ چوڪيدارن ۾.
ٿيا ڏُور آهيون مارن کان،
آ چيڙهه تڏهن پيو وارن ۾.
ادب اهو رهيو ئي ناهي،
دوست اسان جي ٻارن ۾.
عشق ته گهٽجي آهي ويو،
هن ديس سندي دلدارن ۾.
مڌ ۾ به ملاوٽ ٿي لڳي،
اُهي کيپ نه آهن خمارن ۾.
هڪ ڏينهن ته تبديلي ايندي،
آهه طاقت هنن اشارن ۾.
پورهيت جي مُرڪ مٺي آهي،
موٽيا هن سُک سنگهارن ۾.
حوس پرست سڀ گڏ آهن،
جسم خروش واپارن ۾.
ڪا آهه ته رهجي وئي آهي،
آڪاس جي ڏکايل تارن ۾.