وئي ڀانءُ پئجي تنهائي اسان کي يار!
مس مس ملي آ اڪيلائي اسان کي يار.
وِسائي ڏئيا سڀ کڻي هِتان پري ڪِيو،
اچي وئي راس اونداهي اسان کي يار.
وڪڻي ضمير، هيءَ نُور ويٺاسين،
ٺهي نٿي اکين ۾ روشنائي اسان کي يار.
ڏسون ٿا ته ڪيستائين کڻي ٿا جيئون،
جا وِيا ڏئي پنهنجي طرفان ٻيائي اسان کي يار.
صبح سارا جن تان اسان گهور ڪياسين،
بدلي ۾ ڏئي ويا، سياهي اسان کي يار!
هتي نوڪر ۽ مالڪ ۾ وڏو فرق آهي،
مالڪ جهڙي نه ملي خدائي اسان کي يار.
وڇوڙن جون واٽون، يادن جا ٿوهر،
حصي ۾ رڳي آئي جدائي اسان کي يار.
چيوسين ٻٽن ڏينهن لئه ڏيو، مهربان ٿيو،
اڌاري به نه ڏنئون سَهائي اسان کي يار.