حُسن ڪومائجي وَيو آهي،
عشق ورهائجي وَيو آهي.
خواب نيڻن ۾ هاڻ ڪيئن پلجن،
عڪس ڌُنڌلائجي وَيو آهي.
زخم منهنجي بدن تي ڏسندي ئي،
گهاءُ گهٻرائجي وَيو آهي.
هِي ستم ناهي باقي ٻيو ڇاهي ؟
چاهه چورائجي وَيو آهي.
حُسن پِيو عشق تي ڪري چَٿرون ،
ڪوئي ٺُڪرائجي وَيو آهي.
شام شيراز جو ، شفق جي پڇيو ،
شهر شرمائجي وَيو آهي.