شام ڌاري جي توکان ڇِنا سي پرين،
رات تارن سان گڏجي رُنا سي پرين.
جيڪي رَنگن ۽ خُوشبوءِ ۾ واسيل هئا،
خواب وياڪل سڄا تو بِنا سي پرين.
خواب شُعلن جيان جي ٻَريا عُمر ڀر،
مونکي تُحفا حَياتي ڏِنا سي پرين.
جن جي نَعرن سان باهيون لڳيون شهر ۾،
چِڻنگ، دُونهين کان ڇا لئه ڊِنا سي پرين.
شعر شيراز شِيشن جيان هيءَ ٽُٽل،
منهنجي جِيون جا ٿئي آئينا سي پرين.