لِڱن جا گهاءَ
لِباس ها لَهُو لَهُو، لِڱن جا گهاءُ ياد هِن،
ڪو دِهشتن جو دؤر هو، ذِهن ۾ زِلزِله رَهيا،
۽ سَختيُون ۽ سازِشُون، سَدا ئين سِلسِله رَهيا،
مَگر اسان جا حَوصله بُلند بَرمله رَهيا،
اڃان به آڳ اَنگ اَنگ، اَندر اُلاءُ ياد هِن،
لِباس ها لَهُو لَهُو، لِڱن جا گهاءُ ياد هِن۔
جَمال ها، ڪَمال ها، سي جاه ۽ جَلال ها،
مَرَڻ کان جي مُڙيا نَٿي، سي مَرد بي مِثال ها،
مَگر ڪِٿي ڪِنهن اَوٽ ۾، دَغا ڪندڙ دَلال ها،
ڀِٽَن ۾ جي ڀڄي ويا، سي ڀاڙِي ڀاءُ ياد هِن،
لِباس ها لَهُو لَهُو، لِڱن جا گهاءُ ياد هِن۔
رَڳُن جي پَيچرَن منجهان، لَهُو اڃان هلي پيو،
دِماغ جي ڳَليُن ۾ ڪو، ڏِيئو اڃان جَلي پيو،
جِسم جي جهِير جهِير ۾، حَشر اِهو پَلي پيو،
شِيراز شِهرِ شَور جا، سَڀئي لقاءُ ياد هِن،
لِباس ها لَهُو لَهُو، لِڱن جا گهاءُ ياد هِن۔